8 اشتباه در زمان استفاده از تردمیل
یکی از رایج‌ترین وسایل ورزشی آپارتمانی، تردمیل یا همان دوی ثابت است که افراد مختلفی با گرایش‌های متفاوت از آن استفاده میکنند.از
زنان خانه‌دار و سالمند گرفته تا ورزشکاران حرفه‌ای و مدعی قهرمانی.
تردمیل یکی از پرطرفدارترین دستگاه‌های تمرین هوازی است و استفاده از آن
بسیار ساده. اما رعایت نکاتی ظریف میتواند بازده شما را در استفاده از این
دستگاه بالا ببرد. در این مطلب به اشتباهاتی که ممکن است هنگام ورزش با
تردمیل انجام دهید و نکاتی در این زمینه اشاره شده است تا شما بتوانید ضمن
استفاده صحیح از این وسیله، حداکثر کالری را بسوزانید.
۱ - استفاده از کفش‌های نامناسب
هنگام
انتخاب کفش بهتر است از کفش‌هایی با لایه‌های اضافه در کف استفاده کنید تا
از پاشنه و استخوان کف پا در هنگام ضربه‌خوردن به زمین محافظت شود. این
کفش باید مخصوص دو یا پیاده‌روی باشد.
۲ - هنگام ورزش به پاهای خود نگاه می‌کنید
۲ - هنگام ورزش به پاهای خود نگاه می‌کنید
این
کار میتواند تعادل شما را به هم بزند. به پشت گردن فشار وارد میکند و
باعث میشود شما صاف نباشید، علاوه بر آن باعث میشود لگن به سمت پشت تمایل
پیدا کند. این حالت روی ستون مهره‌ها، لگن و زانوها فشار وارد میکند.
هنگام استفاده از تردمیل، به جلو نگاه کنید، شانه‌ها را صاف نگه دارید. سعی
کنید سینه باز باشد در این حالت لگن، زانو و کمر در حالت درست قرار دارد.
۳ - ابتدا پاشنه پا را صاف روی تسمه قرار می‌دهید
قرار
دادن کف پا به صورت صاف روی زمین میتواند روی عضله فشار وارد کند. زیرا
در این حالت هنگامی که تردمیل به جلو حرکت میکند فرد به سمت عقب خم میشود
در نتیجه فشاری که از لگن و کمر به عضله کمر وارد میشود، میتواند باعث
بر هم خوردن تعادل شما شود. پس سعی کنید تا حد امکان در حالت صاف قرار
گیرید و به حالت معمولی راه بروید یا بدوید. ابتدا جلوی پا را روی تردمیل
بگذارید نه پاشنه پا را.
۴ - انجام حرکات یکنواخت
شاید
کار با تردمیل به طور روزانه راحت باشد اما به مرور زمان بدن به این نوع
ورزش عادت میکند و تأثیرگذاری آن نیز کمتر میشود. سعی کنید هر ۴
هفته حداقل یک قسمت از ورزش خود را تغییر دهید، از جمله پیاده‌روی در هوای
آزاد، ایجاد تغییر در برنامه روزانه از وارد شدن فشار روی عضله و مفصل
پیش‌گیری میکند.
۵– دست‌ها را در کنار قرار می‌دهید
شل‌کردن
دست‌ها و کمک نگرفتن از آنها در ورزش نمی تواند موثر باشد. قرار دادن
دست‌ها به این شکل باعث مصرف انرژی بیشتر و کاهش زمان تعیین شده برای ورزش
میشود. با افزایش سرعت و رسیدن به حالت دو، دست‌ها را خمیده متقارن با
زاویه ۹۰ درجه قرار دهید. این حالت به چرخیدن بالا تنه نیز کمک میکند. دست‌ها را سفت نگیرید.
۶– گام‌ها را بلند برمی‌دارید
با
این کار انرژی بیشتری مصرف می‌کنید بنابراین نمی‌توانید برای مدت طولانی
ورزش کنید و احتمال آسیب دیدگی نیز افزایش می‌یابد. احتمال دارد که به قسمت
جلوی تردمیل نیز برخورد کنید و زمین بخورید بهترین روش دو، برداشتن ۳ گام در هر ثانیه است بدون اینکه پا را کاملاً از زمین بردارید.
۷ - از دستگیره‌های دستگاه استفاده می‌کنید
با
پیاده‌روی روی سطح شیب‌دار کالری بیشتری می‌سوزانید، اما هنگامی که از
دستگیره‌های تردمیل کمک می‌گیرید، کالری کمتری می‌سوزانید به همان گونه که
از یک تپه بالا می‌روید، روی تردمیل راه بروید. باید تقریباً صاف باشید با
خمیدگی ۵ درجه به سمت جلو. خمیدگی طولانی مدت هر قسمت باعث میشود بدن به طور طبیعی برای حفظ تعادل تلاش کند و در نتیجه دچار کمردرد می‌شوید.
پس بدن را صاف نگه دارید تا عضلات اصلی درگیر شود. اما اگر نمی‌توانید حالت بدن را نگه دارید، سرعت تردمیل را کم کنید.
۸ - افراط در ورزش
۸ - افراط در ورزش
درد بیش از حد عضله، افزایش ضربان قلب و دردهایی که با هر بار ورزش کردن بدتر میشود، نشانه زیاده‌روی در ورزش است در صورت بروز علایم گفته شده، ورزشها را قطع کنید. برنامه ورزشی خود را دوباره ارزیابی کنید. ورزش‌های شدید را تنها ۲ تا ۳ بار در هفته انجام دهید و ورزش‌های متعادل را هفته‌ای ۳ تا ۵ بار. با تکرار کردن ورزش، بدن عادت میکند و وزن ثابت می‌ماند. ۳ بخش مهم ورزش شامل مدت زمان، شدت و تکرار است. برای به دست آوردن نتیجه بهتر، تنها یکی از این بخش‌ها را طی هفته افزایش دهید. اگر تصمیم گرفته‌اید که این هفته مسافت طولانی‌تری بروید، سعی نکنید سریع‌تر بدوید. شدت ورزش را تنها موقعی افزایش دهید که مدت زمان و دفعات آن را افزایش داده‌اید، آن هم هر بار تنها ۱۰ درصد.
بشیر
بهترین زمان برای دویدن؟
به نظر شما بهترین زمان برای دویدن صبح است یا ظهر یا غروب؟ ما در این نوشتار، محاسن و مضرات دویدن در هر زمانی را فهرست وار بیان کرده ایم.بهترین زمان برای دویدن چه زمانی است؟
اما در نهایت، انتخاب ِ بهترین زمان همیشه با شماست، یعنی شما هستید که مناسب ترین زمان را برای دویدن تشخیص می‌دهید و آن را برمی‌گزینید.هر شرایطی فواید و مضرات خاص خودش را دارد. این شما هستید که با توجه به تمایلات و امکانات تان، مناسب ترین زمان را انتخاب می‌کنید. اما فراموش نکنید که هدف اصلی چیزی نیست جز چند بار دویدن در هفته به طور منظم (اگر ورزش دیگری انجام نمی‌دهید، ایده آل ترین میزان دویدن، ۳ بار در هفته است).
![[IMG]](http://www.elmevarzesh.com/wp-content/uploads/2012/05/best-time-to-run.jpg?a9142c)
دویدن صبحگاهی
اگر صبح بدوید این فرصت را دارید که دوش بگیرید، لباس های تان را عوض کنید. این انتخاب را دارید که قبل یا بعد از دویدن صبحانه بخوید. مسلماً صبح، زمانی است که بیشتر از اوقات دیگر روز سرحال هستید.در نهایت، دویدن صبحگاهی خواب شب تان را مختل نخواهد کرد. در واقع، دویدن در غروب همیشه مشکلات خواب را به دنبال دارد (به دلیل فعالیت، زمانی برای پایین آمدن ضربان قلب مورد نیاز است).اما بدن صبح خیلی زود هنوز کامل از خواب بیدار نشده، بنابراین باید صبح بدن را خوب اداره کرد و نباید خیلی به آن فشار آورد. انجام حرکات کششی قبل از شروع دویدن باعث انعطاف پذیری عضلانی و مانع از بروز هر گونه مشکلی میشود.
این ورزش اگر یک روز بی تحرک پشت میز کار را به دنبال داشته باشد، احتمال کوفتگی را بالا می‌برد. در نهایت، اگر صبح ها می‌دوید باید به تنهایی صبحانه بخورید و حواس تان باشد که دیر به سرکار نرسید.یک توصیه، تا جایی که برای تان ممکن است دو صبحگاهی را به تأخیر بیاندازید؛ بهترین زمان بین ساعات ۱۱-۱۰ است.
دویدن در ظهر
دما و توانایی های بدن در این زمان در بهترین شرایط هستند. ظهر زمان بسیار مناسبی برای انجام کارهایی است که نیاز به سرعت دارد. احیای بدن در وسط روز بسیار خوب اتفاق می‌افتد و احتمال اختلال در خواب وجود ندارد. در نهایت، کار بعد از ظهرتان با کیفیت بسیار بالایی انجام خواهد شد.توجه، شما باید تغذیۀ مناسبی داشته باشید و همان طور که می‌دانید صبحانه مهم ترین وعدۀ غذایی است (از نوع صبحانه های امریکایی). ضمناً شما باید ۳۰ دقیقه قبل از دویدن میان وعده (غلات، میوه های خشک) هم میل کنید، البته در این وعده باید از خوردن بیش از حد مواد قندی اجتناب شود. و در نهایت ناهار تان هم باید متعادل باشد.
یک توصیه: خوب برنامه ریزی کنید زیرا با توجه به زمان دویدن تان باید یک سری از مسائل را در نظر داشته باشید، از جمله صبحانه، میان و عده و نهار، ساک ورزشی تان، تعویض لباس و دوش گرفتن.
دویدن در هنگام غروب
غروب هم زمان بسیار خوبی برای دویدن و انجام کارهای سرعتی است به حدی که احیای بدن بسیار عالی انجام خواهد شد. شما بیشترین انرژی ممکن را ۵ ساعت بعد از یک ناهار سرشار از کربوهیدرات یا ۳ ساعت بعد از عصرانه در اختیار خواهید داشت. بهترین کار این است بعد از یک روز کاری استراحت کنید و هنگام غروب با یک گروه یا در باشگاه ورزشی بدوید.انجام فعالیت های شبانه احتمال مشکلات خواب را با خود به دنبال خواهد داشت. خستگی روزانه هم ممکن است مانع از دویدن شما گردد. در نهایت، باید برنامۀ ورزشی تان را با خانواده تان هم هماهنگ کنید زیرا انجام فعالیت های ورزشی بازگشت شما به خانه را به تأخیر خواهد انداخت.
نکته پایانی: دویدن تنها ورزشی است که بدون نیاز به وسیله خاصی همیشه در دسترس است اما فراموش نکنید هیچ وقت در هوای آلود در فضای آزاد دویدن را انجام ندهید.
8نکته در مورد تمرینات هوازی
فرض میگیریم که شما فردی هستید که در حال حاضر به میزان کافی عضله سازی کرده است و تنها یک لایه از چربی ها هستند که باعث میشود شما عضلات خود را به خوبی مشاهده نکنید.به احتمال زیاد شما نیز در این فکر هستید که اکنون مجبورید که برای ساعت های بی پایان روی ترد میل، دوچرخه و… زجر بکشید تا چربی های اضافه آب شوند.۱) انجام تمرینات هوازی به صورت محدود
انجام ۴۵ دقیقه تمرینات هوازی روی دستگاه پله نوردی به صورت روزانه میتواند چربی های شما را با سرعت بیشتری بسوزاند.زمان بیشتر از این مقدار میتواند منجر به تجزیه بافت های ماهیچه ای شما شود.مدت زمان و نحوه انجام تمرینات هوازی یک مساله شخصی می باشد اما سعی کنید که جلسات هوازی شما بیشتر از ۱ ساعت به طول نینجامد چون تمرین بیشتر از این مقدار میتواند باعث افزایش وزن، آسیب دیدگی و تمرین زدگی در شما شود.اگر که می خواهید فشار بیشتری ایجاد کنید میتوانید یک جلسه صبح و یک جلسه بعدظهر تمرین کنید.
2)ورزش هوازی را انتخاب کنیدکه به آن علاقه دارید
اگر از تمرینات هوازی متنفر هستید از آن فرار نکنید.راز پایبند بودن به تمرینات هوازی در این است که شما ورزشی را انتخاب کنید که واقعا به انجام آن علاقه داشته باشید.برای مثال اگر شما به شنا علاقه دارید پس میتوانید در طول هفته چند مرتبه این ورزش را با شدت بالا انجام دهید تا از فواید هوازی آن بهره مند شوید.۳) برنامه داشته باشید
بسیاری از مردم به این دلیل نا موفق هستند که یک برنامه هدفمند با اهداف تعیین شده و مشخص شده ندارند.شما میتوانید وارد یک کتاب خانه شوید و انواع کتاب ها در مورد چگونه تمرین کردن را بخوانید و می بینید که هر کدام با دیگری متفاوت می باشد.پس کدام یک صحیح می باشد؟همه آنها درست می باشد!همه آنها موثر هستند اما نه برای همیشه.اینجاست که داشتن یک برنامه بسیار با اهمیت می باشد.
۴) پیروی از یک برنامه غذایی منظم
برای کنترل وزن از برنامه غذایی استفاده کنید که در آن شما به جای ۲-۳ وعده حداقل از ۵ وعده غذایی کوچک استفاده کنید.با خوردن یک وعده کوچک هر ۲-۳ ساعت یک بار بدن خود را به طور موثری تحریک کنید.این کار باعث افزایش سرعت متابولیسم و کارکرد آن در بهترین حالت میشود.
۵) تمرینات پر فشار تر باعث چربی سوزی بیشتری میشود
ترکیب دوندگی های پر فشار همراه دوره های ریکاوری کم فشار و انجام آن در سه نوبت بیشتر از تمرینات هوازی به صورت یکنواخت چربی میسوزاند.دانشمندان یک دانشگاه استرالیایی به این نتیجه رسیده اند که انجام تمرینات اینتروال در زمان های کوتاه مدت میتواند باعث چربی سوزی بیشتری شود.
۶) ایجاد تنوع در تمرینات
همیشه در تمرینات خود تنوع ایجاد کنید.مثلا یک جلسه دوندگی انجام دهید و در جلسه دیگر شنا یا یک جلسه به یوگا بپردازید و در جلسه دیگر کیک بوکسینگ.همیشه برای ایجاد یک فضای تازه سعی کنید تمرینات داخل خانه خود را به فضای بیرون انتقال دهید.
۷) تمرینات هوازی خود را از کم شروع کرده و کم کم افزایش دهید
این نکته از این جهت مهم است که شما باید در زمان رژیم خود در دوران کات مراقب عضلات خود باشید.اگر بخواهید هم رژیم سخت بگیرید و هم تمرینات هوازی خود را از همان ابتدا با شدت بالا انجام دهید مسلما مقداری از عضلات خود را از دست خواهید داد.پس تمرینات هوازی خود را از کم شروع کرده و با گذر زمان بر مقدار فشار آن بیافزاید.به این روش عضلاتی که برای آنها به سختی زحمت کشیده اید نیز از بین نخواهند رفت.
۸) بدن خود را همیشه هیدراته نگه دارید
در طول تمرین همواره زمان هایی را برای مصرف آب در نظر بگیرید حتی اگر هوا سرد باشد و شما عرق نکرده باشید.هوای خشک و سرد زمستان باعث از دست رفتن آب بدن از راه تنفس میشود.بدن شما در صورتی که آب به میزان کافی مصرف نکنید با کمبود آب مواجه خواهد شد.
ادکوان
HIIT
تمرینات اینتروال تحت عنوان hiit هم شناخته می شوند به معنای تمرینات اینتروال پر شدت یعنی روشی که در آن شما فعالیت های پرشدت بدنی را دوره های کوتاه با فواصل استراحت انجام می دهید که استراحت آن از نوع فعالیت است .hiit را نباید با hit تمرین وزنه اشتباه بگیرید با اینکه هر دو تاکید شان روی شدت بالا است . اما روش آنها فرق می کند . در hiit می توان از هر دستگاه هوازی استفاده کرد از جمله تردمیل ، دوچرخه ، دستگاه پارویی ، استپر و … و شکل بسیار رایجی از تمرین برای خیلی از ورزشها از جمله بدنسازی تا ورزش های تیمی است .تمرینات اینتروال هم برای آمادگی جسمانی فواید دارند .هم برای چربی سوزی و از بابتی در صرف وقت هم صرفه جویی می شود علی رغم اینکه در روش عادی هوازی باید مدت زمان زیادی صرف تمرین شود .البته در اجرای hiit از هوازی عادی سخت تر است و نشان داده که کمک میکند به ارتقای ظرفیت هوازی برای تمرینات طولانی تر در شدت های مختلف . تمرینات اینتروال می تواند برای ارتقای آستانه لاکتاک ورزشکاران مفید باشد فاکتوری تعیین کننده برای دویدن در مسافت های زیاد به حساب می آید.
درادامه برخی از برنامه های hiit را معرفی می کنیم .
برنامه پایه ای hiit
این برنامه اینتروال برای کسانی طراحی شده که در تمرینات اینتروال جدید هستند اما در عین حال کسانی که آمادگی بدنی اولیه را ندارند اجازه استفاده از آن را ندارند . با ۲ جلسه در هفته شروع کنید و پس از آن به مرور می توانید به ۳ یا ۴ نوبت هم برسید .
۵ دقیقه هوازی سبک ( گرم کردنی )
۲۰ثانیه ضربان بالا
۹۰ثانیه کم شدت
۲۰ثانیه ضربان بالا
۹۰ثانیه کم شدت
۲۰ثانیه ضربان بالا
۹۰ثانیه کم شدت
۲۰ثانیه ضربان بالا
۹۰ثانیه کم شدت
۲۰ثانیه ضربان بالا
۹۰ثانیه کم شدت
۲۰ثانیه ضربان بالا
۵دقیقه هوازی سبک ( سرد کردن)
چنان که بعد از چند جلسه تمرین روی این برنامه حس کردیدکه برایتان راحت است می توانید شدت را زیاد کنید طوری که به جای ۲۰ثانیه ۳۰دقیقه پرشدت کار کنید .
برنامه پیشرفته hiit
بعد از چند هفته تمرین روی طرح پایه ای با اینتروال های ۳۰ثانیه ای ممکن است حس کنید که توان بالا بردن شدت را دارید که در این حالت باید به سطح جدید وارد شوید که نمونه آن به این صورت است :
۱-۵ دقیقه هوازی سبک ( گرم کردن )
۲- ۳۰ثانیه هوازی پر شدت
۳- ۹۰ثانیه کم شدت
۴- ۳۰ ثانیه پر شدت
۵- ۶۰ ثانیه کم شدت
۶- ۳۰ ثانیه پر شدت
۷- ۴۵ ثانیه کم شدت
۸- ۳۰ثانیه پر شدت
۹- ۴۵ ثانیه کم شدت
۱۰-۳۰ثانیه پرشدت
۱۱- ۴۵ ثانیه کم شدت
۱۲- ۳۰ثانیه پر شدت
۱۳- ۴۵ ثانیه کم شدت
۱۴- ۳۰ثانیه پر شدت
۱۵- ۵ دقیقه هوازی سبک ( سرد کردن )چنانچه به این برنامه هم عادت کردید می توانید تعداد تناوب ها را ۳ الی ۴ عدد اضافه کنید یعنی چند نوبت دیگر هم ۴۵ ثانیه و ۳۰ثانیه را در برنامه فعلی اضافه کنید .
برنامه فوق پیشرفته hiit
برای کسانی که خیلی آماده هستند و دنبال این هستند که آماده تر شوند این برنامه مفید است حتی برای آماده ترین ورزشکاران هم این برنامه بیشتر از۲نوبت در هفته توصیه نمی شود چرا که نیازمند زمان بسیار زیادی برای ریکاوری است .
۵دقیقه هوازی کم شدت ( گرم کردنی)
۳۰ثانیه پرشدت * ۹
۳۰ثانیه کم شدت *۹
۵دقیقه هوازی کم شدت ( سرد کردن )
در این روش زمان فعالیت شدید به فعالیت سبک نسبت ۱به ۱دارد و از این بابت فشار خیلی زیادی به بدن وارد می کند.
برای جلوگیری از تکرار اعداد در برنامه ضریب ۹ را جلوی هر کدام آورده ایم که همان حالت تناوبی دارد یعنی ۹ بار باید ۳۰ثانیه شدید را متناوب با ۳۰ثانیه سبک در هم اجرا کرد .
گرم کردن و سرد کردن
با وجود اینکه این حرکات باید به صورت پایه قبل و بعد ازهر جلسه تمرین انجام شود,اما اغلب ورزشکاران , حتی بدنسازان حرفه ای , از آن غفلت میکنند که دلیل اصلی آن عدم آگاهی از فواید انجام آن و مضرات انجام ندادن آن است.*فواید انجام قبل و بعد از تمرینات:
1-جلوگیری از مصدومیت: یک مصدومیت جزیی میتواند تمرینات را برای یک ماه یا بیشتر به تاخیر بیاندازد. گرم کردن بدن بوسیله افزایش انعطاف پذیری و جریان خون احتمال کشیدگی عضله و درد مفاصل را کاهش میدهد.
۲-افزایش انعطاف پذیری: علاوه بر جلوگیری ا زمصدومیت در اجرای صحیح حرکت و افزایش کلی انعطاف بدنی نقش اساسی دارد.
۳-روان سازی مفاصل: باعث نرم شدن مفاصل میگردد.
۴تمرکز و انجام صحیح حرکت: گرم کردن بدن دارای اثرات مثبت ذهنی و تمرکز فکری نیز هست. همینطور , با انجام یک ست از حرکت با حداقل وزنه, علاوه بر گرم کردن بدن, فرم صحیح انجام حرکت با تمرکز بیشتر بدست می‌آید.
۵-افزایش کارآیی عضلات : با پمپاز خون به عضلات , قدرت انقباض افزایش می‌آید.
![[IMG]](http://mag.elmoazole.ir/wp-content/uploads/2012/03/bodybuilding-stretching-221x300.jpg)
*نحوه گرم کردن بدن قبل از تمرین: بالا بردن ضربان قلب, انجام یک حرکت هوازی با شدت کم و زمان کم جهت افزایش ضربان قلب و گردش خون. مثلا ۵ ۱۰ دقیقه تردمیل یا دوچرخه, حرکت پروانه , بالا پایین پریدن ملایم, طناب زدن…. توجه شود که این حرکات فقط در حد گرم کردن بدن انجام شود نه تلف کردن انرزی.
انجام حرکات کششی مربوط : سعی شود که حرکات کششی مربوط به همه گروههای عضلانی و مفاصل انجام شود. ولی با تمرکز بیشتر روی گروهی که تمرینات مربوط به آن را انجام میدهیم. گرم کردن ساعد و مچ دست را که تقریبا در تمام حرکات درگیرند فراموش نشود.
۹-انجام فعالیت اصلی مختصر از حرکاتی که در برنامه مورد استفاده قرار میگیرند با وزنه سبک مثلا ۴۰ ۳۰ در صد حداکثر, بهتر است از حرکت اصلی مربوط به گروه عضلات مورد نظر استفاده شود. مثلا حرکت پرس سینه‌هالتر با وزنه کم در یک ست ۱۵ تایی. یا حرکت بارفیکس برای شروع تمرینات زیربغل و پشت که در آن کشش هم وجود دارد.
* سرد کردن: تاثیرات مثبت زیادی دارد که اصلی ترین آنها نقش ریکاوری و بازسازی است. انجام حرکات کششی پس از تمرین علاوه بر افزایش انعطاف پذیری , زمان لازم را برای بازگشت تدریجی گردش خون و قلب فراهم میکند. همچنین از تجمع اسید لاکتیک در عضلات و بروز کوفتگی عضلات جلوگیری میکند و دمای بدن به حالت عادی بازمیگردد. همچنین انجام حرکات ملایم و با شدت کم و استفاده از تردمیل یا دوچرخه با زمان و شدت کم برای بازگشت بدن به حالت اولیه و گرفتن دوش با آب ولرم پس از تمرینات توصیه میگردد.
هوازی قبل یا بعد تمرین؟
آیا تمرینات هوازی را باید قبل از تمرینات بدنسازی انجام داد یا بعد از آن؟” این سوال خیلی از شماست که دیدگاه های مختلفی نیز درباره آن نظر داده اند و ممکن است برای کسانیکه که تازه تمرین کردن را شروع کرده اند بی اهمیت جلوه کند. این مسئله هم مثل مسائل دیگر بستگی به اهداف ورزشی افراد مثلاً کاهش وزن، عضله سازی، افزایش قدرت، ورزش قهرمانی، ظاهر و امثال آن دارد.تصمیم گرفته ایم که این مسئله را تاحدی روشن کنیم و تاحد ممکن برای گرفتن بهترین نتیجه راهنماییتان کنیم.
ورزش هوازی
ورزش های هوازی به هر ورزش با شدتی که باعث می شود اکسیژن برای گروه های عضلانی اصلی بدن طی یک دوره زمانی به طور مداوم تامین شود و فشار و تاکید بر روی سیستم قلب و عروقی بدن باشد گفته می شود.
ورزش هوازی ورزشی است که با سرعتی منظم طی مدتی طولانی تر انجام دهید نه مثل انفجارهای کوتاه انرژی در تمریناتی مثل دو اینتروال یا وزنه برداری. پیاده روی، دو نرم، دو استقامت، شنا و دوچرخه سواری، استفاده از تردمیل، دستگاه استپ، الیپتیکال، و دوچرخه ثابت در باشگاه جزء تمرینات هوازی می باشد. مهمترین منبع سوخت در تمرینات ایروبیک یا هوازی، گلوکز خون، گلوکز ذخیره بدن و چربی ها هستند.
تمرینات با وزنه
برخلاف تمرینات هوازی، تمرینات بدنسازی یا تمرین با وزنه فعالیتی است که با انفجارهای کوتاه مدت بیهوازی (بدون حضور اکسیژن) انجام می شود. بی هوازی به این معنا نیست که ما اکسیژن استغاده نمی کنیم. خیر. معنای آن این است که این فعالیت با شدتی است که نیاز عضلات به اکسیژن بیش از حد نرمال می شود و درنتیجه محصول متابولیکی مثل لاکتات تولید می شود و ادامه فعالیت با آن شدت غیرممکن می شود. مهمترین منبع سوخت بدن در تمرینات قدرتی و بدنسازی گلوکز عضلات و فسفوکراتین می باشد.
حال که با تفاوت بین تمرینات هوازی و بدنسازی آشنا شدید باید ببینیم که تمرینات هوازی باید قبل از تمرینات بدنسازی انجام شود یا پس از آن. وقتی فردی به منظور تمرین پا به داخل باشگاه می گذارد، تمرینات او می تواند چند حالت داشته باشد که در زیر بررسی می کنیم.
حالت اول: انجام تمرین هوازی بعد از تمرین بدنسازی
شما وارد باشگاه می شوید، خودتان را ۱۰ دقیقه روی تردمیل گرم می کنید اما نمی خواهید تمرین هوازی زیادی انجام دهید چون فکر می کنید نیاز دارید انرژی خود را برای تمرینات بدنسازیتان حفظ کنید. همچنین شنیده اید که اگر تمرینات هوازی را بعد از بدنسازی انجام دهید چربی سوزی بیشتری می کنید.
انرژی بیشتری را برای تمرینات با وزنه حفظ می کند. منطق خوبی به نظر می رسد اما انجام ۴۰ دقیقه تمرین هوازی با سرعت متوسط لزوماً انرژی شما را تخلیه نمی کند که نتوانید تمرینات بدنسازیتان را خوب انجام دهید. تا زمانیکه با تغذیه صحیح، ذخیره گلوکز کربوهیدرات بدنتان را بعد از جلسه تمرین هوازیتان حفظ کرده باشید، بدتان تا ۵۰۰ گرم گلوکز ذخیره می کند.
یک جلسه دویدن روی تردمیل به مدت ۴۰ دقیقه، برحسب وزن و سرعتتان، چیزی حدود 600 کالری می سوزاند. بخشی از این سوخت چربی های بدنتان خواهد بود، بخشی از آن گلوکز ذخیره و برخی گلوکز خون. برآورد منطقی می تواند این باشد که از کل ۴۰۰ گرم گلوکز ذخیره ای که بدنتان در ابتدای تمرین موجود دارد، طی این تمرین چیزی در حدود ۸۰ تا ۱۰۰ گرم آنرا می سوزاند. می بینید که به اندازه کافی برای تمرینات بدنسازیتان باقی می ماند.
از این گذشته اگر بخشی از این گلوکز ذخیره از دست رفته را با یک نوشیدنی ورزشی یا انرژی زا قبل از شروع تمرینات بدنسازیتان جبران کنید، ذخیره گلوکز بدنتان فقط مقدار کمی از زمانیکه وارد باشگاه شدید کمتر خواهد بود.
چربی بیشتری می سوزاند. این یکی واقعاً جالب به نظر می رسد. ایده پشت این نظریه این است که اگر بخشی از ذخیره کربوهیدرات خود، یعنی همان گلوکز خون را با انجام تمرینات بدنسازی در ابتدای تمرین خالی کنید، موقع انجام تمرینات هوازی در فاز چربی سوزی خواهید بود. شاید از نظر تئوریکی این منطقی به نظر برسد اما فاز چربی سوزی بدن ساختی بسیار پیچیده و اسرارآمیز است که برایش فقط مهم است به طور کل چه میزان انرژی مصرف کرده باشید.
نمره حالت اول: خوب به نظر می رسد اما در واقعیت از ۵ نمره فقط ۲ نمره به آن تعلق می گیرد.
حالت دوم: انجام تمرینات هوازی قبل از تمرینات بدنسازی
در این حالت اول ۴۰ دقیقه تمرین هوازی انجام می دهید چون فکر می کنید اگر آنرا بگذارید برای آخر تمرین خیلی خسته خواهید بود و قادر به انجام آن نخواهید بود. می دانید که اول تمرین چون سرحال تر هستید انرژی بیشتری می سوزانید پس کل انرژی های مصرفیتان بیشتر خواهد شد.
پاهایی سرحال تر برای انجام بهتر تمرینات هوازی. اگر تمرینات هوازی را قبل از بدنسازی انجام دهید، مطمئناً این قسمت از برنامه تمرینتان را بسیار کارآمدتر انجام خواهید داد و این یعنی می توانید با شدت بیشتر تمرین کنید و نتیجه بهتری کسب کنید. سنگین شدن دست ها و پاها پس از تمرینات بدنسازی باعث می شود نتوانید خوب از عهده تمرینات هوازی بربیایید.
تمرینات هوازی با شدت متوسط انرژی بیشتری نسبت به یک جلسه بدنسازی یکسان نیاز دارد پس اگر می خواهید که کالری بیشتری برای کاهش وزن بسوزانید، انجام تمرین هوازی ضروری است. با انجام دادن این تمرینات در ابتدای کار، نتیجه تمرینتان را بهتر می کنید.
از طرف دیگر، اگر به مسئله سوخت رسانی، سوخت رسانی دوباره و مصرف مایعات توجه کنیم، خواهید توانست بعد از این جلسه تمرین هوازی به راحتی از پس تمرین بدنسازی خود برآیید.
قوی شدن عروق. شایان ذکر است که تمرینات هوازی حتی برای وزنه برداران و بدنسازان حرفه ای هم از دیدگاه سلامتی اهمیت زیادی دارد. تمرینات هوازی باعث حفظ قابلیت ارتجاعی عروق می شود که برای سلامت قلبی-عروقی کاملاً لازم است. تحقیقات بسیار نشان داده اند که این قابلیت ارتجاعی در وزنه بردارانی که کمتر تمرینات هوازی انجام می دهند بدتر است.
تحقیقات نشان می دهد که انجام تمرینات هوازی قبل از تمرینات با وزنه مفید است.
در یک تحقیق مشخص شد که برای ۱۰ مردی که هر یک از این تمرینات را داشتند چه اتفاقی افتاد: تمرین فقط استقامتی، فقط دو، تمرین استقامتی-دو، تمرین دو-استقامتی. تمرین استقامتی-دو یعنی تمرینات با وزنه قبل از تمرین هوازی انجام شده است و برعکس).
گزارش این تحقیق به این صورت بوده است:
۱٫ میزان بازده انرژی (میزان کالری مصرف شده) پس از اتمام تمرین برای آنها که تمرینات هوازی را قبل از تمرینات با وزنه انجام دادند بیشتر بود.
۲٫ دویدن پس از تمرینات با وزنه از نظر فیزیولوژیکی بسیار دشوارتر از انجام آن قبل از تمرینات با وزنه بوده است. (این به مسئه کارایی و ایمنی برمی گردد)
۳٫ محققان توصیه کردند که انجام تمرینات هوازی قبل از تمرینات بدنسازی وقتی قرار است هر دو را در یک جلسه تمرین انجام دهید بهتر است.
البته این تحقیق گسترده نبوده به همین دلیل نتایج آن قابل تعمیم نیستند.
نمره حالت دوم: بااینکه شواهد و مدارک هنوز کافی نیست، اما از ۵ نمره ۴ نمره به آن اختصاص می دهیم.
تمرینات هوازی عضلاتم را از بین برد
برخی بدنسازان و وزنه برداران تمایل زیادی به انجام تمرینات هوازی ندارند و تصور می کنند این تمرینات هورمون های کاتابولیکی مثل کورتیزول را تولید می کند که ذخیره عضلات را بعنوان سوخت بدن استفاده می کند و درنتیجه در فرایند آنابولیک عضله سازی تداخل ایجاد می کند.
بااینکه این موضوع شایسته این است که در مقاله دیگری درمورد بدنسازی، تغذیه و متابولیسم مفصلاً بحث شود اما پاسخی کوتاه به آن این است که می توانید با تغذیه خوب و کافی قبل، حین و پس از تمرین، عضلاتتان را حفظ کنید و البته اگر قصد عضله سازی دارید، تمرینات هوازی را هم باید کمتر از یک ساعت انجام دهید.
حدود ۴۰ دقیقه تمرین هوازی درکنار تغذیه خوب و کافی به هیچ وجه به عضلات شما آسیب نمی رساند. درواقع، باتوجه به موضوع مورد بحث در این مقاله، انجام تمرینات بدنسازی پس از تمرینات با وزنه آسیب بیشتری به عضلاتتان می رساند. فعالیت بعدی شما بلافاصله پس از تمرینات بدنسازی باید به ارتقاء فضای آنابولیک یا عضله سازی کمک کند که اینکار فقط از طریق استراحت و خوابیدن میسر است نه تمرین هوازی.
خلاصه
۱٫ بیشتر تمرین هوازی خود را قبل از تمرینات بدنسازی قرار دهید.
۲٫ بعد از اتمام تمرینات بدنسازی، بدنتان را سرد کنید و بعد بلافاصله بر ریکاوری خود تمرکز کنید و به تمرین بیشتر فکر نکنید.
۳٫ بهتر است که تمرینات هوازی و بدنسازی خود را به صورت جداگانه در دو جلسه مجزا و در روزهای مختلف انجام دهید. البته اینکار زمانی بهتر است که هدفتان کاهش وزن نباشد. همچنین می توانید جلسات مجزایی را در یک روز انجام دهید اما لازم است که بین جلسات تمرین حتماً سوخت دوباره به بدنتان برسانید.
۴٫ اگر هدف اصلیتان کاهش وزن است، انجام هر دو تمرین هوازی و بدنسازی در یک روز (البته با انجام تمرینات هوازی قبل از تمرین بدنسازی) باعث می شود سوخت و ساز بدنتان و درنتیجه کالری سوزی بیشتر شود.
۵٫ اگر هدف اصلیتان افزایش قدرت است نه رشد عضلانی و افزایش حجم، بهتر است که تمرینات هوازی و بدنسازیتان را در دو روز جدا انجام دهید چون بعد از انجام هوازی قادر نخواهید بود وزنه های خیلی سنگین که برای افزایش قدرت لازم است استفاده کنید.
۶٫ می توانید تمرینات بالا و پایین تنه را میکس کنید. بعنوان مثال، دویدن روی تردمیل را به همراه تمرینات بدنسازی بالاتنه در یک روز و شنا و تمرینات بدنسازی پایین تنه را در روزی دیگر انجام دهید.
۷٫ خیلی خودتان را درگیر این مسئله نکنید. هر طور که راحت تر هستید تمرین کنید و مطمئن باشید که مشکلی برایتان ایجاد نخواهد کرد.
اینتروال
تمرینات " اینتروال " یا " متناوب " نوع خاصی از تمرینات است که برای بسیاری از ورزشکاران رشته های مختلف آشناست و شاید با جرات و البته تاسف بتوان گفت : " میزان آشنائی کوهنوردان با این نوع تمرین کمتر از سایر ورزشکاران است . ! "به صورت مختصر تمرینات اینتروال را چنین توصیف می کنند :
" تمرینات اینتروال یا متناوب ، نوعی از تمرینات هستند که از نظر زمانی طولانی مدت و از نظر شدت فعالیت سطح بالائی دارند . آنچه شاخص این نوع تمرین است زمان های کوتاه استراحت در بین ست های تمرینی شدید و تکرار پیوسته ی این زنجیره است . "
در این روش ورزشکار قادر خواهد شد مسافت های بیشتر و باشدت بالاتری را در مقایسه با نوع عادی و یکنواخت تمرین در دستور کار خود قرار دهد و با توجه به ویژگیهای این نوع تمرین ، روش مناسبی برای پیشرفت در هر دو سیستم انرژی - هوازی و بی هوازی - محسوب می شود .
جلسات تمرینی " اینتروال " را می توان از نظر ترکیب بخش های فعالیت و استراحت به اشکال مختلف و متنوعی طراحی و تنظیم کرد . اما در هر شرایط برای تغییر برنامه می بایست به 3 فاکتور زیر توجه کرد :
الف ) شدت تمرین ( سرعت تمرین )
ب ) دوره و زمان تمرین ( فعالیت )
ج ) زمان استراحت مابین دوره های تمرین
برای مثال یک جلسه دویدن اینتروال می تواند شامل 200 متر فعالیت سریع در 25 ثانیه و به دنبال آن 60 ثانیه استراحت ( جهت مرحله بازیابی ) و یا به شکل 35 ثانیه فعالیت و طی ( 200 متر ) با در نظر گرفتن 20 ثانیه استراحت انجام شود . ( رابطه مستقیم مابین شدت تمرین و زمان استراحت بعد از تمرین )
در حالت اول ورزشکار سریع می دود و به همین جهت دوره استراحت که به منظور بازیابی ( recovery ) او در نظر گرفته می شود نسبت به فرد دوم که آرامتر دویده است ، طولانی تر خواهد بود .
هر جلسه تمرین اینتروال در نهایت زمانی خاتمه می یابد که ورزشکار قادر به ادامه و تکرار تمرین باسرعت مطلوب پیشین و در زمان مناسب نباشد . ( با اشاره ای که شد متوجه خواهید شد که شدت تمرین و سختی کار برای هر دو دونده بالا به یک اندازه در نظر گرفته می شود . ! )
نکته مهم دریک فعالیت اینتروال ( همانطور که اشاره شد . ) پتانسیل بالای این نوع برنامه برای افزایش هر دو ظرفیت و توان هوازی و بی هوازی در شخص است .
در حالیکه تمرینات متوالی و پیوسته ( چه کوتاه مدت و چه طولانی ) ظرفیت هوازی را تحت تاثیر قرار می دهند علاوه بر آن تمرینات اینتروال موجب سوختن چربی کل ( total fat ) و کالری بیشتری می شوند و جالب تر و مفید فایده تر از همه اینکه : پس از یک تمرین اینتروال ورزشکار تا مدت زمان بیشتری پس از خاتمه ی کار به کالری سوزی ادامه می دهد و در راستای تمام محاسن ذکر شده کارائی قلب و عملکرد آن رابرای فعالیت های طولانی مدتی ( همچون کوهنوردی ) افزایش می دهد .
مربی هر رشته ی ورزشی بر اساس فیزیولوژی خاص کارآموز و نوع ورزش برنامه ای را تنظیم می کند و تاثیر مناسب ان را اغلب با بررسی نتیجه ی تست آستانه ی بی هوازی یا AT که شامل اندازه گیری لاکتات خون ورزشکار در حین ورزش و تمرین سنگین است ارزیابی می کند . !
درهنگام فعالیت با شدت بالا و طولانی مدت سیستم بی هوازی از انرژی ذخیره شده درماهیچه ها ( گلیکوژن ) برای فعالیت های انفجاری کوتاه مدت استفاده می کند .
متابولیسم بی هوازی بدون حضور اکسیژن فعال می شود و محصول جانبی آن اسید لاکتیک است . که احساس داغی و سوزش عضلات در حین فعالیت به همین علی است . هر چه شدت فعالیت های اینتروال بالاتر رود میزان اسید لاکتیک تولیدی بیشتر شده و ورزشکار ( وام یا بدهی اکسیژن را تجربه می کند . ) اما پس از فعالیت و رسیدن به فاز استراحت یا بازیابی قلب و شش ها شروع به فعالیت می کند تا اکسیژن دریافتی را باز پرداخت کنند و اسید لاکتیک شکسته می شود و در این مرحله است که سیستم بی هوازی غیر قابل کنترل می شود .
این روش و شیوه ی تکرار سلسله وار تمرین و استراحت منجر به پاسخ سازگاری بدن شده و مویرگ های غیر فعال تر و کوچک درون بدن بکار گرفته می شوند و امکان در یافت اکسیژن بالاتر می رود و شرایط مناسب تری برای عضلات درگیر ایجاد می شود . تحمل ماهیچه ها به اسید لاکتیک بالاتر می رود و عضله قلب قوی تر می شود . حاصل این مجموعه تغییرات عملکرد بهتر سیستم قلبی – عروقی خواهد شد .