OnlineGYM

OnlineGYM

Everything about BodyBuilding
OnlineGYM

OnlineGYM

Everything about BodyBuilding

عضلات درگیر ئر حرکات پشت بازو

آناتومی پشت بازو

عضله زیبای جلوبازو، هرقدر هم بزرگ و خوش تراش باشد بدون پشت بازوی متناسب، جلوه چندانی نخواهد داشت.


با دانستن اینکه هر حرکت کدام قسمت پشت بازوها را میسازد ، به دستهای خود شکل مناسبتری بدهیم
پشت بازو دمبل تکی بصورت نشسته

[​IMG]

پشت بازو ایستاده با سیمکش

[​IMG]
پشت بازو ایستاده با سیمکش بصورت دست برعکس
[​IMG]

دقت کنید که در حرکت دست برعکس فشاری مناسبی هم بر روی ساعدها وارد میکند و به کسانی توصیه میشود که ساعدشان کم حجم تر است.


پست بازو دمبل تک خم
[​IMG]

حرکت بسیار مفید دیپ روی میز
[​IMG]


و در آخر حرکت پارالل که فشار قابل توجهی را نیز بر روی سینه وارد میکند، که البته اگر بدن حالت عمود داشته باشد بیشتر فشار بر روی پشت بازو و اگر کمی باها را به عقب برده و رو به جلو خم شوید فشار بیشتر بر روی سینه وارد میگردد
 

بهترین زمان برای دویدن؟

به نظر شما بهترین زمان برای دویدن صبح است یا ظهر یا غروب؟ ما در این نوشتار، محاسن و مضرات دویدن در هر زمانی را فهرست وار بیان کرده ایم.

بهترین زمان برای دویدن چه زمانی است؟

اما در نهایت، انتخاب ِ بهترین زمان همیشه با شماست، یعنی شما هستید که مناسب ترین زمان را برای دویدن تشخیص می‌دهید و آن را برمی‌گزینید.هر شرایطی فواید و مضرات خاص خودش را دارد. این شما هستید که با توجه به تمایلات و امکانات تان، مناسب ترین زمان را انتخاب می‌کنید. اما فراموش نکنید که هدف اصلی چیزی نیست جز چند بار دویدن در هفته به طور منظم (اگر ورزش دیگری انجام نمی‌دهید، ایده آل ترین میزان دویدن، ۳ بار در هفته است).

[​IMG]

دویدن صبحگاهی

اگر صبح بدوید این فرصت را دارید که دوش بگیرید، لباس های تان را عوض کنید. این انتخاب را دارید که قبل یا بعد از دویدن صبحانه بخوید. مسلماً صبح، زمانی است که بیشتر از اوقات دیگر روز سرحال هستید.در نهایت، دویدن صبحگاهی خواب شب تان را مختل نخواهد کرد. در واقع، دویدن در غروب همیشه مشکلات خواب را به دنبال دارد (به دلیل فعالیت، زمانی برای پایین آمدن ضربان قلب مورد نیاز است).اما بدن صبح خیلی زود هنوز کامل از خواب بیدار نشده، بنابراین باید صبح بدن را خوب اداره کرد و نباید خیلی به آن فشار آورد. انجام حرکات کششی قبل از شروع دویدن باعث انعطاف پذیری عضلانی و مانع از بروز هر گونه مشکلی می‌شود.

این ورزش اگر یک روز بی تحرک پشت میز کار را به دنبال داشته باشد، احتمال کوفتگی را بالا می‌برد. در نهایت، اگر صبح ها می‌دوید باید به تنهایی صبحانه بخورید و حواس تان باشد که دیر به سرکار نرسید.یک توصیه، تا جایی که برای تان ممکن است دو صبحگاهی را به تأخیر بیاندازید؛ بهترین زمان بین ساعات ۱۱-۱۰ است.

دویدن در ظهر

دما و توانایی های بدن در این زمان در بهترین شرایط هستند. ظهر زمان بسیار مناسبی برای انجام کارهایی است که نیاز به سرعت دارد. احیای بدن در وسط روز بسیار خوب اتفاق می‌افتد و احتمال اختلال در خواب وجود ندارد. در نهایت، کار بعد از ظهرتان با کیفیت بسیار بالایی انجام خواهد شد.توجه، شما باید تغذیۀ مناسبی داشته باشید و همان طور که می‌دانید صبحانه مهم ترین وعدۀ غذایی است (از نوع صبحانه های امریکایی). ضمناً شما باید ۳۰ دقیقه قبل از دویدن میان وعده (غلات، میوه های خشک) هم میل کنید، البته در این وعده باید از خوردن بیش از حد مواد قندی اجتناب شود. و در نهایت ناهار تان هم باید متعادل باشد.

یک توصیه: خوب برنامه ریزی کنید زیرا با توجه به زمان دویدن تان باید یک سری از مسائل را در نظر داشته باشید، از جمله صبحانه، میان و عده و نهار، ساک ورزشی تان، تعویض لباس و دوش گرفتن.

دویدن در هنگام غروب

غروب هم زمان بسیار خوبی برای دویدن و انجام کارهای سرعتی است به حدی که احیای بدن بسیار عالی انجام خواهد شد. شما بیشترین انرژی ممکن را ۵ ساعت بعد از یک ناهار سرشار از کربوهیدرات یا ۳ ساعت بعد از عصرانه در اختیار خواهید داشت. بهترین کار این است بعد از یک روز کاری استراحت کنید و هنگام غروب با یک گروه یا در باشگاه ورزشی بدوید.انجام فعالیت های شبانه احتمال مشکلات خواب را با خود به دنبال خواهد داشت. خستگی روزانه هم ممکن است مانع از دویدن شما گردد. در نهایت، باید برنامۀ ورزشی تان را با خانواده تان هم هماهنگ کنید زیرا انجام فعالیت های ورزشی بازگشت شما به خانه را به تأخیر خواهد انداخت.


نکته پایانی: دویدن تنها ورزشی است که بدون نیاز به وسیله خاصی همیشه در دسترس است اما فراموش نکنید هیچ وقت در هوای آلود در فضای آزاد دویدن را انجام ندهید.

تمرینات اسپلیت

محبوبیت تمرینات اسپلیت بر روی دو فاکتور کلیدی استوار می باشد.
▪ دستیابی به نتیجه ای بیشتر با صرف زمان کمتر در باشگاه
▪ داشتن تمرکز بیشتر و به کارگیری شدت تمرینی بیشتر در قیاس با تمرین کل عضلات بدن در یک جلسه
به طور معمول یک جلسه تمرین اسپلیت حدود ۴۵ تا ۶۰ دقیقه به طول می انجامد. در صورتی که برای اجراء یک جلسه تمرین برای کل بدن حدوداً به ۲ ساعت زمان نیاز می باشد.

تغییر برنامه تمرینی جاری کمی گیج کننده و مشکل می باشد. چند اصل مهم وجود دارد که می بایست برای بهره گیری حداکثر از تمرینات اسپلیت آنها را یاد گرفته و به خاطر سپرد.

● اصلی ترین مزیت های ترمینات اسپلیت در قیاس با تمرینات کل بدن

▪ صرف زمان کمتر در باشگاه
▪ احتمال کمتر تمرین زدگی
▪ افزایش بیشتر سطح شدت تمرین
▪ تمرکز بیشتر
▪ انرژی بیشتر
▪ قدرت بیشتر
▪ به خاطرسپاری بهتر ترتیب و تعداد حرکات
هنگام نوشتن برنامه تمرینی اسپلیت اولین چیزی که می بایست انجام داد داشتن یک نگاه واقع بینانه به نقاط ضعف و قوت می باشد. برای این منظور می بایست برنامه تمرینی را طوری تنظیم نمائید که در ابتدای هفته و زمانی که پرانرژی تر هستید بر روی عضلات و یا بخش هائی از بدن کار کنید که ضعیف تر بوده و یا توجه بیشتری را نیاز دارند.

در تمرینات اسپلیت به طور مسلم قوی ترین عضله می بایست در آخر هفته تمرین داده شود. ضمناً در هر جلسه تمرین می بایست اولویت را به تمرین عضلات بزرگ تر بدهید. از این رو تمرینات مربوط به پا، سینه، زیربغل در هر جلسه تمرین می بایست قبل از جلوبازو، پشت بازو، سرشانه و یا ساق اجراء گردد. بر روی شدت تمرین در هر جلسه تمرین تمرکز کنید.

بیشترین قدرت نیازمند کمترین تکرار است در صورتی که برای فرم دادن عضلات به تکرارهای بیشتر نیاز می باشد. هدف در تمرین می بایست بر روی وارد کردن حداکثر فشار وارده بر عضله متمرکز شده باشد. بنابراین هر چه قدر بر شدت تمرین افزوده شود به همان نسبت استرس وارده بر عضله نیز افزایش می یابد. ضمناً در هنگام طراحی برنامه اسپلیت به خاطر داشته باشید که از قرار دادن تمرین برای دو عضله لازم و ملزوم خودداری کنید. برای مثال در تمرینات اسپلیت ترکیب تمرینی پا و بازو بهتر از سینه و پشت بازو می باشد. بدون توجه به اینکه تا به حال چند بار مسئله گوشزد شده ما دوباره قصد تکرار آن را داریم. از ابتلاء به تمرین زدگی پرهیز کنید و از داشتن استراحت کافی اطمینان حاصل کنید.

بدنسازان حرفه ای هر شب بین ۸ تا ۱۰ ساعت می خوابند. اوج زمان ترشح هورمون های آنابولیک و رشد در عمیق ترین مرحله خواب می باشد. اهمیت پروسه ریکاوری برای یک بدنساز دقیقاً به اندازه تمرین کردن می باشد. هنگام تصمیم گیری برای انتخاب و پیروی از یک برنامه تمرینی اسپلیت نیاز به صرف زمان می باشد. برای اینکه بفهمید یک برنامه تمرینی اسپلیت برایتان کارساز بوده و یا خیر به حداقل ۸ هفته زمان نیاز می باشد. تنوع برنامه*های تمرینی اسپلیت بسیار زیاد می باشد و به همین خاطر می توان بسته به هر سلیقه آن را تغییر داد.

چند نوع از برنامه های تمرینی اسپلیت به شرح ذیل می باشند:
۱. اسپلیت فشاری – کششی

در این نوع از برنامه اسپلیت جلسات تمرینی هفته را به برنامه های تمرینی تشکیل شده از حرکات کششی (مثل: پشت، جلوبازو) و حرکات فشاری (مثل: سینه، پشت بازو، سرشانه) تقسیم می نمایند.

۲. اسپلیت فشاری – کششی به انضمام پا
این برنامه اسپلیت شبیه به برنامه قبلی می باشد با فرق اینکه یک جلسه مجزا هم برای تمرین پائین تنه (چهار سر ران، هسترینگ و ساق) اختصاص داده می شود. ضمن اینکه در این سیستم می توان تمرینات مربوط به عضلات سرشانه را نیز به صورت جداگانه در یک جلسه تمرینی اجراء کرد.

۳. اسپلیت بالاتنه – پائین تنه

در این نوع از برنامه تمرینی در یک جلسه عضلات مربوط به بالاتنه تمرین داده می شود و در جلسه بعد عضلات مربوط به پائین تنه از این برنامه تمرینی به دلیل اینکه روز سوم روز استراحت می باشد. به عنوان یک برنامه اسپلیت سه روز در نظر گرفته می شود. چون پس از سه روز دوباره برنامه تمرینی تکرار می شود.

۴. اسپلیت هر بخش از بدن و یا هر گروه عضلانی
در این نوع از برنامه تمرینی هر عضله در یک جلسه تمرین داده می شود. برای مثال:
▪ روز اول: پا (صبح/ بازو (عصر)
▪ روز دوم: استراحت
▪ روز سوم: سینه (صبح)، پشت (عصر)
▪ روز چهارم استراحت
▪ روز پنجم: سرشانه
▪ روز ششم: استراحت و روز هفتم دوباره از اول. (دوریان یتس قهرمان شش دوره مسابقات مسترالمپیا با این تکنیک تمرین می کرد).

همانطور که پیش تر ذکر شد تنوع اسپلیت بسته به سلایق افراد متفاوت می باشد و به همین خاطر هر شخص بسته به نیاز خود می تواند اسپلیت دلخواه خود را طراحی کند.

البته اکثر برنامه های تمرینی اسپلیت بر پایه تمرینات ۷ روزه پایه ریزی می شوند. برخی از افراد نیز برنامه تمرینی شان را به صورت ۵ روز طراحی می کنند و دو روز آخر هفته را برای استراحت کنار می گذارند. یک اسپلیت مناسب برای یک مبتدی اجراء تمرین برای یک عضله به صورت ۷ روز یک بار می باشد (مثلاً اگر شنبه این هفته تمرین سینه داشتید هفته آینده شنبه دوباره سینه را تمرین کنید).
ضمن اینکه از تمرین یک گروه عضلانی به صورت دو روز پشت سر هم خودداری کنید (برای مثال شنبه سینه، یکشنبه سرشانه، پشت بازو) و در عوض حداقل یک تا دو روز بعد تمرین مربوط به آن عضله را انجام دهید (برای مثال شنبه سینه – دوشنبه و یا سه شنبه سرشانه، پشت بازو).

همانطور که می دانید در جلسات تمرین سینه عضلات سرشانه و پشت بازو نیز درگیر می شوند و در جلسات تمرین پشت (زیربغل) همین مسئله در خصوص عضلات جلوبازو و ساعد اتفاق می افتد.

تکنیک «Rest-Pause»

تکنیک «Rest-Pause» نیز یکی دیگر از تکنیک های پیشرفته تمرین با وزنه است که در این قسمت به شرح و بررسی آن خواهیم پرداخت. توصیف تکنیک های تمرین که مقوله ای کاملاً عملی بوده و پرداختن به آنها نیز نیازمند استفاده از ادوات سمعی و بصری می باشد معمولاً کار دشواری بوده است و شاید بهترین توصیف برای این تکنیک پرداختن به یک نمونه مثال عینی و ملموس در مورد آن باشد:


تا حدی که توان اجرای حرکت به فرم کامل آن را دارید تمرین را ادامه دهید. وزنه را بر روی زمین و یا تکیه گاه گذاشته و به مدت 5 الی 10 ثانیه استراحت و مکث کوتاه داشته باشید. سپس چند تکرار را با همان وزنه ای که قبلاً با آن تمرین کرده اید انجام دهید. زمـانی کـه دیـگر قـادر بـه ادامـه حرکت نبودید وزنه را رها می کنید. بسته به میزان انرژی و بسته به توانی که در عضلات خود حس می کنید می توانید این روند را چندین بار تکرار کنید.

در برخی موارد و در تمرین بر روی برخی عضلات همچون ساق پا و ساعد، فرد ناگزیر از اجرای تکرار های بالا بوده و همین مسئله نیز موجب تجمع اسید لاکتیک در عضلات شده و درد و سوزش شدید را به همراه آورده و فرد را از ادامه دادن تمرین باز می دارد. در صورتی که با شیوه های سنتی 3 در 10 و یا 3 در 8 بر روی این عضلات تمرین کنید رشد چندانی را در طولانی تجربه نخواهید کرد اما با استفاده از این تکنیک می توان فشار زاینده ای را بر روی این دسته از عضلات اعمال کرده و آنها را تحریک به رشد کرد.


زمانی که بر روی عضلات ساق پا تمرین کرده و قصد پیاده کردن این تکنیک در مورد این عضله دیر رشد را داشته باشید باید ابتدا این عضلات را تا مرز ناتوانی پیش برده و سپس به مدت چند ثانیه استراحت کوتاه را لحاظ کرده و سپس ست بعدی را تا ناتوانی عضله ادامه داده و این روند تمرین و استراحت را به تعدادی که در برنامه دارید تکرار کنید.

گفته می شود برای رشد دادن عضلات ساق باید از تکرارهای بالا استفاده کرد اما به جرات می توان گفت که تداوم تمرین به صورت ست های 40 تایی بر روی عضلات ساق مخصوصاً زمانی که از وزنه های سنگین استفاده می شود نیز چندان عملی و قالب اجرا به نظر نمی رسد.


این در حالی است که با استفاده از این تکنیک می توان فرصت کوتاه لازم برای ریکاوری عضلات را در اختیار آنها قرار داده و بدون اینکه از حال و هوای تمرین خارج شویم آوار تمرین را دوباره بر سر عضله مورد نظر خراب کنیم. در این حالت عضلات چاره ای به جز رشد نخواهند داشت و هرگز نمی توان سر پیچی و نافرمانی عضلات را محتمل دانست.


مدت زمان کوتاهی که بین ست ها استراحت و یا به قولی مکث می کنید فرصت لازم برای تجزیه شدن اسید لاکتیک در عضلات را در اختیار عضلات قرار داده و امکان اجرای موفق تکرارهای بعدی را برای شما فراهم می کند. در طی استراحت و مکث کوتاهی که در بین ست ها دارید می توانید عضلات خود را ماساژ بدهید. ماساژ دادن عضلات در بین ست ها به تجزیه شدن هر چه بهتر و هر چه سریع تر اسید لاکتیک در عضلات کمک خواهد کرد. حتماً اطلاع دارید تمریناتی که در باشگاه های پرورش اندام انجام می دهید در در اغلب موارد در سیستم اسید لاکتیک در جریان است.

سیستم تمرینی FST-7

اگه اهل مطالعه باشید حتما اسم این روش و مبتکر آن یعنی هنی رامبد رو شنیدید . روشی که بزرگانی مثل جی کاتر و فیل هیث هم اون رو امتحان کردند .این از اون روش هاست که نه تنها به شما حجم میده ، بلکه یه جورایی چربی سوزی هم می کنه چون در واقع هم یک روش پر تکرار هست و هم یه روش با تکرار های پایین به حساب میاد.اساس و اصول این روش کشش بافت های ارتباطی عضلات و انجام ۷ ست برای آخرین حرکت مربوط به یک عضله است که در قسمت های بعدی توضیحات بیشتری داده می شود .حرکات رایج در FST 7

هنی رامبد می گویدترجیح می دهد دراین روش برای جرکت آخر ازحرکات تک مفصلی یا دستگاه استفاده کند.علت این است که انجام حرکات چندمفصلی علاوه براینکه حفظ تعادل دراین حرکات دشوار است همچنین عضلات دیگر وجانبی هم خسته می شوند.البته اگه یک بدنساز پیشرفته و با حجم و قدرت عضلانی مورد قبول هستیدمی تونید برای حرکت آخر ازحرکات چندمفصلی هم استفاده کنید.به این برنامه جلوبازو نگاه کنید


جلو بازو دمبل متناوب : ۸-۱۰-۱۲

جلو بازو دستگاه : ۱۰ *۳

جلوبازو هالتر ایستاده : ۱۰ * ۷همان طور که می بینید حرکت آخر مربوط به این عضله ۷ ست است که هر ست ۱۰ تکرار است. باید در تمام این ۷ ست از یک وزنه استفاده کرد البته می توان در ست های بالا اگر نتوانسیتم به ۱۰تکرار برسیم وزنه رو کاهش داد اماباید یادمان باشد که به هیچ وجه نبایداز وزنه های خیلی سبک استفاده کرد .
رامبد می گوید که حرکت ۷ ستی می تواند حداکثر مقدار خون را راهی عضلات کند و همچنین باعث کشش FASCIA شودکه موجب می شودتافضای لازم برای رشدعضلات به وجودآید. بیشتر از اون شما رو تمرین زده می کند و کمتر از اون ممکن است جواب ندهد.FS : fascia Stretchمنظور از FASICA STRECTH کشش روکش نازک بافت های ارتباطی عضلات است که هم با حرکت ۷ ستی به وجود می آید و هم با کشش عضلات بین ست ها. مثلا بعد از حرکات جلو بازو بازوها رو صاف جلوی بدن آویزان کنید و دست ها رو رو به پشت نگه دارید و ۳۰ ثانیه به این کار ادامه دهید
یا بعد از حرکت بارفیکس ۲۰ ثانیه خودتون رو از میله آویزون کنید.اشتباه نکنید !

در این روش شما باید اول حرکات سنگین و چند مفصلی رو اجرا کنید و بعد سراغ حرکت ۷ ستی و تک مفصلی بروید .

بین هر ست ۳۰ تا ۶۰ ثانیه استراحت کنید نه بیشتر و نه کمتر
در بین ست ها حرکات کششی انجام دهیدسبک تمرین نکنید! تصورتون این نباشه که چون قراره ۷ ست ۱۰ تکراری بزنید باید سبک بزنید . البته نمی گم باید سنگین هم تمرین کنید اما وزنه ها حداقل ۶۵ تا ۷۰ درصد حداکثر قدرت شما باشند.مثلا اگه شما قبلا حرکت جلوبازو هالتر رو سه ست ۱۰ هایی انجام میدادین و میتونستید با وزنه ی ۲۰ کیلویی این حرکت رو انجام دهید در FST 7 از وزنه ی ۱۵ کیلویی استفاده کنید.

تقلب نکنید! بعضی وقتها تقلب جواب میده اما نه همه جا و نه برای همیشه.دامنه های ناقص در این روش توصیه نمیشه مگر برای یک یا دو تکرار آخر تمرین زده نشوید ! اگر این روش نه تنها به شما کمک نکرد بلکه باعث بدبختی شما شد حتما تمرین زده شدید ، توجه کنید که به شما گفتم برای همه بدن از این روش استفاده نکنید ! علاوه بر این مواردی مثل سو تغذیه ، کسری خواب و کم آب خوردن قلب مرین و در حین تمرین باعث تمرین زدگی می شود . توجه کنید چون این یک روش سنگین برای عضلات است اگر تغذیه خوب نداشته باشید حتما نتیجه معکوس میگیرید. تغذیه بعد از تمرین بسیار حیاتی است اگر نمیتونید یک وعده ی غذای خوب بعدازتمرین بخورید حداقل بایک نوشیدنی پروتئینی این موضوع رو جبران کنید .
ریکاوری به سبک ویتامین!مصرف ویتامین Cروبعدتمرین به شما توصیه می کنم.ویتامین C

خیلی زودجذب میشه وبه ریکاوری بدن کمک می کند.متاسفانه خیلی از بدنسازان فقط به ویتامینهای گروه B اهمیت می دن و از بعضی ویتامین ها غافل میشن . اگه از قرص های ویتامین استفاده نمی کنید مصرف آب پرتغال تازه یا مصرف لیمو ترش بعد ازتمرین و باشکم خالی ازمی تواند مفید باشد.

فقط بدنسازی کنید !!! اگه علاوه بر برنسازی ورزش دیگری مثل وکس ، کاراته وو یا فوتبال ، شنا و … می کنید یا این روش رو فراموش کنید یا ورزش های دیگر رو . این روش نیاز به ریکاوری دارد
بهتر است که همه ی عضلات بدن رو با این روش تمرین ندهید چون روش بسیار سخت و طاقت فرسایی هست و ممکن است موجب آسیب یا تمرین زدگی شود،میتونید برای عضلات دیر رشد از این سیستم استفاده کنید یاحداقل فقط برای بالاتنه یافقط برای پایین تنه از این روش استفاده کنید .T :


Training

اینجا نمونه ای از نوع تمرین به این سبک رو میزارم تا باهاش بیشتر آشنا بشید .

روش تقسیم بندی پیشنهادی به شکل زیر است
روز ۱ : پا
روز۲ : سرشانه + کول
روز۳ : جلوبازو + پشت بازو
روز۴ :استراحت
روز۵ :سینه + ساق
روز۶ : زیر بغل + شکم
روز ۷ :استراحت

برای هر عضله ۳ سطح تمرین در نظر گرفته شده،توجه کنیدکه ممکن است شما جلو بازوی قوی داشته باشید پس میتوانید از سطح پیشرفته استفاده کنید اما در عین حال ممکن است عضلات زیر بغل شما ضعیف باشد پس از سطح مبتدی استفاده کنید . توجه کنید همون طور که قبلا هم گفتم برای همه عضلات نباید از این روش استفاده کرد .


تمرین پا :فرد مبتدی :

جلو پا ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
هاگ پا ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پرس پا ست ۸ تا ۱۲ تایی
جلوپا ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییفرد متوسط :
جلوپا ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
اسکوات ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
هاگ پا ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پرس پا ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییفرد پیشرفته :
جلو پا + پشت پا ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
اسکوات از جلو ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
لانج ۴ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پرس پا ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
هاگ پا ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییتمرین سرشانهفرد مبتدی :
پرس سرشانه هالتر یا اسمیت نشسته ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
نشر از جلو دمبل ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
نشر از جانب دمبل یا دستگاه ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییفرد متوسط :
پرس سرشانه هالتر ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
نشر از جلو ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
کول هالتر ۴ ست ۸ تا ۱۲ تایی
نشر از جانب دمبل ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییفرد پیشرفته :
پرس سرشانه دمبل نشسته ۴ ست ۸ تا ۱۲ تایی
نشر از جانب دمبل ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
نشر از جلو هالتر ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
کول هالتر ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
نشر از جانب کابل تکی ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییتمرین جلو بازو و پشت بازو(


توصیه می شود که همزمان برای تمرین جلوبازو وپشت بازو از این روش استفاده نکنید اما اینجا برنامه ای که داده شده برای هر دو عضله از این روش استفاده شده )


فرد مبتدی :

جلوبازو دستگاه ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
جلو بازو دمبل متناوب ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
جلو بازو هالتر (ترجیحا میله EZ ) 7 ست ۸ تا ۱۲ تایی
پرس سینه دست جمع ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پارالل ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پشت بازو کابل از پشت سر ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییفرد متوسط :
جلو بازو دمبل متناوب ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
جلو بازو لاری دستگاه ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
جلو بازو دمبل چکشی ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
جلو بازو هالتر ۷ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پشت بازو خوابیده هالتر خوابیده ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پشت بازو دمبل پشت گردن ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پشت بازو خمیده دمبل ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پشت بازو سیم کش طنابی ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییفرد پیشرفته :
جلو بازو هالتر تکنیک ۲۱ ( ۷ ست نصفه از پایین تا بالا + ۷ ست نصفه از حد وسط تا بالا + ۷ ست کامل پشت سر هم )
جلو بازو لاری دمبل ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
جلو بازو کابل دو دست ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
جلو بازو هالتر دست جمع ۷ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پرس سینه دست جمع ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پشت بازو سیم کش مچ برعکس ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پارالل ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پشت بازو خوابده هالتر ۳ ست ۸ تا ۱۲ تاییتمرین سینهفرد مبتدی :
پرس بالا سینه هالتر ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پرسی سینه دمبل ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
قفسه سینه فلای ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییفرد متوسط :
پرس سینه هالتر ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پرس بالا سینه دستگاه ۳ ست با تکرارهای ۱۰ تایی
پرس بالا سینه دمبل ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
کراس اور ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییفرد پیشرفته :
پرس بالا سینه دمبل ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
قفسه سینه دمبل ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پرس سینه دستگاه ۳ ست با تکرار های ۱۰ تایی ( سنگین )
پرس بالا سینه اسمیت یا پرس بالا سینه دستگاه ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییتمرین ساق :ساق پا ایستاده ۱۵ * ۳
ساق پا نشسته ۱۲ * ۳
(
تردمیل راه رفتن رو پنجه ۳ دقیقه )تمرین زیر بغل فرد مبتدی
زیر بغل سیم کش ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
زیر بغل هالتر خم ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
زیر بفل دمبل خم ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
پلاور دستگاه ۷ ست ۸ تا ۱۲ تایی ( اگه در باشگاه این دستگاه رو ندارید به هیچ وجه این جرکت رو با دمبل نزیند حرکت قایقی رو جایگزین کنید )


فرد متوسط


بارفیکس ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
زیر بغل تی بار ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
زیر بغل سیمش ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
زیر بغل دمبل خم ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
زیر بغل سیمکش دست موازی ۳ ست ۸ تا ۱۲ تاییفرد پیشرفته ( پیشرفته به بالا ) :
بارفیکس دست باز ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
زیر بغل هالتر خم ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
زیر بغل دمبل خم ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
زیر بغل سیم کش دست باز از پشت ۳ ست ۸ تا ۱۲ تایی
زیر بغل قایقی ۷ ست ۸ تا ۱۲ تاییتمرین شکم :تمرین شکم چنیدن نوع مختلف دارد که با توجه به فیزیک بدن باید نوشته بشه مثلا کسانی که شکم شش تیکه دارن یا اصلا تابه حال سابقه تمرین شکم ندارن نباید از FST7 استفاده کنن و همچنین تمرینی که به فردی با شکم گنده می دیم با کسی که شکم نداره فرق داره . پس برای تمرین شکم به مربی تون مراجعه کنید تا با توجه به همه موارد ( برنامه زیر بغل ، وزن ، چربی و…) برای شما برنامه بنویسه اما برای مثال خود من از این برنامه برای شکم استفاده می کنم :
کرانچ میز ۳۰ *۳
پارالل زیر شکم ۲۵ * ۳

 

ددلیفت و انواع آن

ددلیفت از جمله حرکات اصلی در رشته بدنسازی پاورلیفتینگ و آمادگی جسمانی ویکی از قدرتمندترین سلاح هادر انبار مهمات هر بدنسازی به شمار می آید ولی آیا می دانید هر نوعی از ددلیفت روی کدام یک از گروههای عضلانی بدن فشار بیشتری اعمال می کند؟

همه انواع ددلیفت آثار مشابهی در پی ندارد بسیاری از وزنه برداران پاورلیفترهاوبدنسازان از انواع متفاوتی از این حرکت بهره می برند و حالا زمان آن است که بررسی دقیقی داشته بر سه نوع اصلی از ددلیفت و پاسخ به تمام پرسش هایی که حول و حوش آنها وجود دارد . ددلیفت کامل ددلیفت رومانیایی و ددلیفت با پاهای صاف (یا به عبارتی با پاهای سفت )! مورد بررسی ما خواهد بود .لحظه ای با خود در مورد آنها فکر کنید آیا می دانید که این انواع چقدر با هم تفاوت دارند؟ آیا می دانید هر یک روی کدام گروه از عضلات شما فشار بیشتری اعمال می کنند ؟و آیا می دانید که جایگاه هر کدام از آنها باید در چه نقطه ای از برنامه تمرین تان باشد؟ اگر پاسخ این پرسش ها را نمی دانید ادامه مطلب را با دقت مطالعه کنید تا به پاسخ تمام سوالاتی که در ذهن تان دارید دست یابید . نگاه سزیعی خواهیم داشت بر این سه نوع رایج و کارآمد ددلیفت هدف از اجرای هر کدام و تصمیم گیری در این مورد که در جلسلت آتی تمرین باید روی کدامیک تمرکز کنید .

ددلیفت کامل

بهتر است کارمان را بادقت کامل شروع کنیم . برادر بزرگ تمام انواع ددلیفت . مهم ترین خصوصیت و مهم ترین تفاوت ددلیفت کامل با دیگر انواع این است که حرکتی است برای تمام بدن :لیفتر برای کشیدن وزنه نیاز به قدرت عضلات پشت و دستان دارد در عین حال که در حالت انتقال فشار از پاهایش به زمین است . این یکی از بهترین حرکات کل بدن به شمار می آید به این دلیل که پاها را به اندازه پشت تحت فشار می گذارد . نام این حرکت به این دلیل ددلیفت (لیفت مرده) است که بخشی مثبت حرکت (بخش کانسنتریک ) در هر تکرار از توقف کامل وزنه شروع می شود (بدون اینکه وزنه در حرکت یا نوسان باشد ) و البته این خصوصیتی است که آنرا از برادرانش جدا می کند . چرا این مسئله در اجرای ددلیفت اهمیت دارد ؟

ساده است !به واسطه این حقیقت که شما هر تکرار را بدون کمک آنچه انرژی الاستیک (یا چرخه کشش و انقباض ) نامیده می شود آغاز می کنید. به عبارت دیگر هر تکرار را از توقف کامل شروع می کنید . به عنوان مثال اگر به اسکوات نگاه کنید پس از جدا کردن وزنه از پایه بدن و میله پر از وزنه را پایین می برید .که در واقع بخش منفی یک تکرار را انجام می دهید . در طول این پایین رفتن است که انرژی الاستیک در عضلات شما ذخیره می توانید از پایین ترین نقطه دامنه با قدرت انفجاری بهترین به بالا بازگردانید . این انرژی الاستیک بسیار قدرتمند است و یکی از دلایل است که می توانید در طول بخش مثبت هر تکرار بدن خود را به بالا هدایت کنید : ولی در ددلیفت چنین امکانی وجود ندارد و همین باعث به کار واداشتن تعداد بیشتری از عضلات بدن برای جابجا کردن وزنه می شود .

ددلیفت رومانیایی

دومین نوع رایج ددلیفت نوع رومانیایی است . در حالی که این حرکت هم جزو دسته ددلیفت ها طبقه بندی شده ولی در واقع از حالت ایستاده شروع می شود . یعنی با بخش منفی حرکت که پایین بردن وزنه است . این مسئله امکان ایجاد انرژی الاستیک را فراهم می کند . ولی به هر حال نوعی ددلیفت به شمار می آید.اما خصوصیات کلیدی وجود دارد که آنرا از دو نوع دیگر متمایز می کند :اول اینکه این حرکت به طور عمده روی بخش بالایی همسترینگ و عضله سرینی فشار می آورد . درواقع نوعی حرکت تک مفصلی برای این بخش ها به شمار می آید . بسیاری مواقع به عنوان یک حرکت چند مفصلی از آن یاد می شود از آنجایی که زانو کمی خم شده و فعالیت در مفصل ران انجام می شود (نشیمن گاه شما در ارتفاع بالایی حفظ می شود در ددلیفت کامل باسن را به سمت زمین پایین می برد ) ولی از آنجایی که جمع شدن یا باز شدن کاملی در هیچیک از این دو مفصل رخ نمی دهد می توان به نوعی آنرا یک حرکت تک مفصلی به شمار می آورد .

و دوم این که در طول اجرا کمی خمیدگی را در زانو های خود حفظ می کنید ولی لزوما به این معنی نیست که باید با پای خود بدن را به بالا پرس کنید .در عوض کمی خمیدگی در زانو ها به شما امکان می دهد تا تمرکز را روی بخش بالایی همسترینگ متمرکز کنید . وقتی این حقیقت را در نظر داشته باشید که قوس کاملی را در کمر خود حفظ کرده اید و میله را در طول حرکت مماس با پای خود حرکت می دهید فشار از روی پایین پشت شما برداشته می شود و در عوض به مقدار بازهم بیشتری به عضلات سرینی و بالای همسترینگ منتقل می شود .

ددلیفت پا صاف

ددلیفت پا صاف یکی از انواع ددلیفت است که به کمترین حد مورد استفاده قرار می گیرد و بیشترین تصورات غلط در موردش وجود دارد شاید . شاید به این دلیل باشد که اگر آنرا به درستی اجرا کنید افراد زیادی به سمت شما می آیند و می گویند که در حال اجرای اشتباه حرکت هستید ! مهم نیست که تا به حال چه چیزهای از دیگران شنیده اید ولی به یاد بسپارید که ددلیفت با پاهای صاف حرکتی است برای عضلات پایین پشت . این هم دلیلش :برای اجرای صحیح ددلیفت پا صاف باید پاهای شما در حالت تقریبا صاف باشد و در واقع در طول پایین رفتن کمرتان گرد شود . در حالی که بسیاری از افراد تصور می کنند این عملکرد اشتباهی است ولی این طور نیست . در واقع شاید این تنها حرکتی باشد که توصیه می شود در طول اجرای آن از حفظ قوس کمر صرف نظر کنید و اجازه دهید پشت تان گرد شود . البته به یاد داشته باشید که باید آنرا با احتیاط اجرا کنید و با وزنه بسیار سبک بخصوص اگر برایتان تازگی دارد یا اگر پایین پشت شما ضعیف است . چون پاهایتان در حالت صافی قرار دارد و پشت تان گرد شده در واقع عضلات همسترینگ و سرینی از معادله حرکت حذف می شوند به یاد داشته باشید این حرکت را باید همواره در انتهای تمرین خود اجرا کنید به این دلیل که در پی آن پایین پشت به طور کامل خسته می شود و نباید حرکت سنگین دیگری که به خاصیت ثبات دهندگی عضلات کمر نیاز دارد را پس از آن اجرا کنید .
 

اهمیت ریکاوری برای بدنسازان

بعضی از بدنسازان بخصوص افراد مبتدی برای اینکه زودتر به هدفشون برسند تلاش میکنند با تمام وجود و قدرتشان وزنه بزنند و در این بین برخی اوقات برخی جلسات تمرینی را نیز غیبت می‌کنند و برای جبران آن سعی می‌کنند سنگین‌تر و بیشتر وزنه بزنند که این روشی اشتباه است . چرا که بایستی نسبت به توانایی خود تمرین کرده و بتوانند با تغذیه و استراحت از تخریب عضلات جلوگیری کنند و نسبت به حجیم شدن آن گام بردارند .افراد مذکور کمتر به موضوع ریکاوری می‌پردازند و یا اصولاً از آن بی اطلاع هستند .
ریکاوری چیست ؟
ریکاوری در پرورش اندام به مواردی اطلاق می‌شود که در بازسازی عضله تخریب شده نقش عمده‌ای را ایفا می‌کند . اگر بدنسازی که بی پروا به وزنه زدن می‌پرداخته به موضوع ریکاوری توجه داشته باشد مطمئنن حداقل دو برابر نتیجه را خواهد گرفت و هرچه به آن موضوع اهمیت کمتری نشان دهد مطمئنن نتیجه معکوسی را خواهد گرفت و پس از مدتی به علت ورزش زدگی از وزنه زدن خداحافظی می‌کند !
نقش ریکاوری 
ریکاوری در حجم و تفکیک عضله و افزایش قدرت تاثیر فوق العاده‌ای دارد هر چه سریع‌تر پس از یک وعده تمرینی به ریکاوری بپردازید . سریع‌تر به حجم و قدرت دلخواه خود خواهید رسید .یکی از رموز ریکاوری تغذیه پس از تمرین می‌باشد که باید سعی کنید تا نیم ساعت پس از تمرین کردن از تغذیه صحیح استفاده برید . شاید به این گفته‌ها بخندید و بگویید که این راه همه می‌دانند که پس از یک وعده تمرینی باید غذا خورد ! ولی نکته حائز اهمیت این است که باید از تغذیه صحیح و اصولی بهره ببرید تا به نتیجه مطلوب برسید و در غیر این صورت هر چه که میلتان کشید صرف کنید پس اینقدر هم مطمئن نباشید که سریع به هدف خود برسید .زمانی که تمرین کردید وضعیت آنابولیک سیستم بدن فعال می‌شود و سطح انسولین اسید آمینه گلوتامین و آرژنین بالا می‌رود و در این وضعیت بدن پروتئین را سریع‌تر و کامل‌تر از هر زمان دیگر جذب می‌کند و درنتیجه غذای صحیح و اصولی در این بین نقش اصلی را بازی می‌کند و در این حالت احتیاج فوری به پروتئین دارید تا بلافاصله وارد جریان خون شود .
وضعیت حرفه‌ای ‌ها 
در این بین نیم نگاهی به وضعیت حرفه‌ای ‌ها ifbb ( فدراسیون جهانی پرورش‌اندام ) بکنید . آن‌ها توسط اسپانسر‌ها رژیم خود را دنبال می‌کنند و به دلیل این که شغل سنگین ندارند به ریکاوری خود بیشتز از وزنه زدن اهمیت می‌دهند رمز موفقیت‌شان نیز به همین دلیل می‌باشد و حال اگر آن‌ها شغلی طاقت‌فرسا داشته باشند هیچ‌گاه نخواهند توانست به عناوین قهرمانی در رقابت‌های حرفه‌ای دست یابند .به موضوع فوق به این جهت اشاره شد که پرورش‌ اندام کارها و مربیان کشورمان به شغل ورزشکار اهمیت داده و در صورتی که از شغل سنگینی برخوردار بوده و باعث تحلیل انرژی می‌شود پس باید توجه بیشتری به نوع تمرین و ریکاوری خود داشته باشد .
معرفی مکمل 
در این بین به معرفی مکمل می‌پردازیم که به ریکاوری پرورش اندام کارها کمک بسزایی می‌کند می‌کند با مصرف مکمل هایی مانند اکتان – nfuel – گلوتامین – آمینو‌ و … می‌توانید ریکاوری مناسبی را پس از تمرین تجربه کنید اما ترکیبی که ما برای شما درهمین جهت تدارک دیده‌ایم علاوه بر کمک به ریکاوری حجم عضلانی در خور توجهی را نصیب شما خواهد کرد و سطوح هورمون‌های آنابولیک در بدن شما را نیز در اوج خود نگه خواهد داشت .

علل عدم قرینه بودن عضلات بدن و تمریناتی جهت رفع آن



گاهی اوقات مشاهده می شود که بدنسازان به مربی خود مراجعه می کنند و از عدم قرینه بودن عضلات خود سوال می کنند . در این  مطلب سعی بر این داریم تا توضیحاتی جهت عدم قرینه بودن عضلات و توصیه های تمرینی برای رفع این مشکل  را برای شما تشریح نمائیم . در ابتدا بایستی خدمت شما عزیزان عرض نمائیم نه تنها عضلات چپ و راست بدن هیچ انسانی روی کره زمین قرینه نمی باشند ، حتی چشم و گوش و دندانها و انگشتان چپ و راست بدن هیچ انسانی هم با هم قرینه نمی باشند . شما اگر به عکس و فیلمهای حرفه ای های دنیا توجه نمائید ساختار عضلات چپ و راست بدن همگی شان با هم تفاوت دارد . اما گاهی اوقات در بعضی افراد مشاهده می شود که عدم قرینه خیلی چشمگیر است ، این افراد باید نکاتی را که در زیر تشریح می نمائیم با دقت دنبال تا مشکلشان برطرف شود . علت این عدم قرینه عمدتا  ژنتیکی میباشد یا اینکه با جراحی های ارتوپدی ناحیه ای که مورد جراحی قرار میگیرد  عضلاتش مورد آتروفی {تحلیل عضلات} قرار میگیرد . عدم قرینه بودن عضلات  که محسوس باشد  میتواند در صحنه مسابقات برای ورزشکار پوئن منفی محسوب شود تا اینکه با راهکارها یی که در زیر به آن میپردازیم بدن خود را به حالت نرمال برسانند . البته همانطور که در بالا به آن اشاره شد هیچ گاه هیچ ورزشکاری نمی تواند چپ و راست بدن خود را کاملاَ قرینه نماید  ولی نباید غیر طبیعی باشد.

 توصیه های تمرین استفاده از هالتر در تمرینات

سعی نمائید در طول تمرینات خصوصاَ قسمت هایی که شما دچار عدم قرینه هستید ، مثلاَ عضلات جلو بازو ( جلو بازوی راست حجیم تر از جلو بازوی چپ باشد ) از هالتر استفاده نمائید . زیرا قسمت ضعیف عضله جلو بازو بطور اتوماتیک وزن بیشتری را تحمل میکند و این تحمل بیشتر باعث میشود تارچه های عضلانی قسمت ضعیف بزرگتر شوند و در طولانی مدت باعث قرینه شدن عضلات می شود .

رونی کلمن

 استفاده از سیستم پیش خستگی یا پس خستگی در قسمت ضعیف تر

در ابتدا درباره سیستم پیش خستگی توضیح می دهیم . به این صورت که مثلاَ اگر در عضلات سینه دچار این مشکل هستید ، در ابتدا فقط روی قسمت ضعیف با دمبل تک دست دو دست ۱۵ الی ۲۰ تکرار حرکت پرس سینه دمبل را انجام دهید و سپس تمرینات اصلی سینه را شروع نمائید . یا اینکه بصورت پس خستگی در ابتدا تمرینات اصلی با  دو دست را انجام داده سپس قسمت ضعیف را با  ۲ ست ۱۵ الی ۲۰ تکرار  با دمبل تک دست تحت فشار قرار دهید  به این صورت قسمت ضعیفتر  فشار بیشتری نسبت به نقطه قوت تحمل نموده و در نتیجه رشد بیشتری خواهد داشت تا بالانس صورت گیرد.

استفاده از سیستم دراپ ست در انتهای تمرینات اصلی فقط روی قسمت ضعیف

در این سیستم ابتدا تمرینات اصلی خود را انجام می دهید و سپس در انتهای آخرین حرکت ( مثال عضلات پا اگر عضله چهار سر ران پای راست شما ضعیف تر باشد ) بدون اینکه استراحت نمائید ، پس از سبک کردن تتاژ وزنه با پای راست حرکت جلو پا ماشین تک را چند تکرار انجام دهید ، تکرار شما در حدی باشد که عضله پای ضعیف شما به مرز ناتوانی برسد و در این زمان مقداری دیگر از تتاژ وزنه کم کنید تا مجدداَ قادر به انجام  چند تکرار دیگر باشید . تا حدی پیش بروید که تتاژ وزنه به صفر برسد و شما حتی قادر به بالا بردن پای خود بدون وزنه نباشید . پیروی از سیستم های فوق می تواند راه گشای شما جهت قرینه شدن  باشد . و به شما در این مسیر کمک فراوانی نماید . عضلات فوق مثال بودند ، شما در هر نقطه از بدن که توصیه های تمرینی داشته باشید ، می توانید از سیستم های فوق استفاده نمائید . پیروی از سیستم های فوق باید مقطعی باشد . پیشنهاد می کنیم پس از هر چهار الی شش هفته انجام تمرینات فوق ، دو الی سه هفته فقط تمرینات معمولی خود را انجام دهید ، تاعضلات فرصت برای ریکاوری داشته باشند.

نقش استراحت در ورزش


رونی کلمن نقش استراحت جهت پیشرفت فکری و بدنی بسیار حائز اهمیت است تا جائیکه میتوان بطور یقین  گفت عضلات هنگام خواب رشد میکنند و تنها در هنگام تمرین صحیح ورزشی، برای رشد تحریک میشوند. در حین تمرین نیز ، شما احتیاج به استراحت دارید تا عضلات شما برای اجرای ست بعدی یا حرکت بعدی اماده شود. فرایند استراحت و کیفیت ان نقش مهمی در زندگی انسان دارد و کلیه سیستمهای بدن را تحت تاثیر مستقیم و غیر مستقیم قرار میدهد. لازمه بهره وری کامل از استراحت ، اسوده گی خاطر از عوامل استرس زا و افکار ی است که در ذهنمان داریم. وقتی شما میتوانید از ورزش بهترین نتیجه را ببرید که ضمن رعایت اصول تمرین و تغذیه، استراحت مناسب داشته باشید ، استراحت مناسب به عواملی همچون عادت روزمره،  خلق و خو ، ارامش فکری ، مدیریت ذهن ، استفاده از علوم رلکسیشن،امراض جسمی و درد و تغذیه نا مناسب، بستگی دارد بعنوان مثال اگر در طول روز یک مسئله اخلاقی لاینحل برای شما اتفاق بیافتد یا  غذای مناسبی میل نکرده باشید خواب شبانه خوبی نخواهید داشت.

خواب نامناسب خود موجب بد خلقی و کسالت در روز بعد میشود و رفتار نامناسب بر کیفیت خواب شب بعد موثر میشود و این چرخه ای را تشکیل میدهد تا فرد با کوچکترین تحریک خارجی ، عصبی شود و اعصابی  که دائم متعادل نباشد موجب بروز انواع امراض شناخته و ناشناخته میشود،  برای بهره وری از یک خواب مناسب باید در ابتدا به اهمیت خواب اعتقاد خالصانه داشت و عادات اشتباه را شناسائی و ترک کرد، مسلما در ابتدا، راه دشواری پیش رو هست ولی ارزش بسیار زیادی دارد،

دانشمندان خواب شب را شامل چند  سیکل ۷۰ الی ۹۰ دقیقه ای میدانند ، هر سیکل شامل چند مرحله است ، اولین مرحله از سیکل ابتدائی، وقتی است که افکار مختلف به سراغ ما میاید مرحله دوم، عمق سطحی خواب است ( افرادیکه از بعد این بخش از خواب بیدار میشوند  معمولا به اطرافیان میگویند که نخوابیده اند ولی اطرافیان خوابیدن او را مشاهده کرده اند) بعد این مرحله، بدن سه مرحله دیگر هم به اعماق بیشتر خواب فرو میرود ، سپس به مرحله ای میرسد که مغز شروع به تنظیم افکارش میکند (در این مرحله، چشم دائم مشغول حرکت است) و پس از مدتی خواب سبک میشود و یک سیکل به اتمام میرسد . معمولا در زمان خواب شبانه، بدن ، ۵ تا ۷ سیکل را پشت سر میگذارد. نکته بسیار مهم اینجاست که اگرشما  ساعت ۲۲ بخوابید،اولین سیکل خواب شما دارای بیشترین عمق خواهد بود و هر چه شروع خواب شما دیرتر اغاز شود، سیکلهای بعدی عمقی کمتر خواهند داشت. یعنی اگر فردی ساعت ۳ سحر بخوابد ، عمق خوابش کمتر از کسی است که ساعت ۱۲ شب بخوابد . به همین دلیل بهترین خوابها ساعت ۲۲ و یا حداقل ۲۳ و سی است. لازم به ذکر است عمق بیشتر خواب، خستگی را بهتر رفع میکند و موجب ارامش بیشتر میشود.

ترشح هورمون ملاتونین، غلظت اسید لاکتیک خون و عضلات، عادات فردی ، تغذیه، سن، مشغله های ذهنی، بر زمان شروع و مدت و کیفیت خواب موثرند و بهتر است همه این عوامل را طوری مدیریت کنیم تا زود بخوابیم.

برای کنترل ترشح ملاتونین: باید یکساعت قبل خواب شب، نور محیط را کم کرد وبه تلوزیون و صفحه کامپیوتر نگاه نکرد.

باید در طول روز به اندازه کافی فعالیت بدنی داشته باشیم تا خسته شویم و زود بخوابیم.

از مصرف غذاهای حجیم و پر کالری ، پر چرب یا حاوی مواد محرک مثل قهوه و چای و شیرینی بپرهیزیم.

در سنین بالا افراد سالم نیازشان به خواب کمتر میشود زیرا ..

مشغله ذهنی :  باید افکارتان را مدیریت کنید ، عده معدودی قادر به این کار هستند و عده ای با کمک از مشاوران روان شناسی ، فنون این کار را میاموزند، اگر شما قادر به مدیریت ذهنتان نیستید حتما با مشاور روانشناس  مشورت کنید.

حال که به اهمیت خواب واقف شدید باید حدس زده باشید که سهم خواب و ارامش و مدیریت ذهن برای پیشرفت ورزشی چه جایگاهی دارد، در زیر به چند تکنیک اشاره میکنم:

 جهت چربی سوزی بیشتر، دو بار در روز تمرین کنید (به شرطی که فرصت خوابیدن اضافه داشته باشید واسترسهای روزمره را به خوبی کنترل کرده باشید)

هر سه الی ۷ روز، زمان تمرین صبح را ، ۱۰ تا ۱۵ دقیقه جلو بیاندازید.

وعده شام و صبحانه قبل تمرین شما بیشتر شامل حبوبات، اجیل خام، و میوه های کم کالری باشد.

بلافاصله بعد تمرین صبح، از میوه های حاوی قند بالا و پروتئینهای ساده استفاده شود

برای جربی سوزی، استراحت بین ستها و حرکات را کم کنید و تکرارها را بیشتر کنید (برای بانوان صحیح نیست).

برای افزایش حجم و سختی عضلات، استراحت بین ستها و حرکات سنگین را ۳۰ تا ۹۰ ثانیه و حتی ۳ تا ۷ دقیقه در نظر بگیرید.

برخی از مواد غذائی مثل دوغ ترش، کشک، سیر ، سیب درختی ، خیار ، انار ، عرق بید مشک، و برخی مکملها مثل ملاتونین، گابا ، ارژنین و گلوتامین قبل خواب شب به کیفیت خواب کمک میکنند.

نکات ایمنی در هنگام انجام اسکوات

  حرکت اسکوات یکی از بهترین حرکات برای ساختن عضلات پا می باشد . متاسفانه به دلیل تحمل فشار زیاد اکثر ورزشکاران خصوصا مبتدی ها و غیر حرفه ای ها از این حرکت دوری می کنند و بجای آن از حرکات با ماشین استفاده می کنند .

اسکوات

انجام حرکات با ماشین نمی تواند به اندازه وزنه آزاد تارچه های عضلانی را تحت فشار قرار دهند . زیرا دامنه حرکت توسط ماشین کنترل می شود ولی انجام حرکات با وزنه آزاد دامنه حرکتی توسط تارچه های عضلانی کنترل می شود  ، در نتیجه فشار مضاعفی به تارچه های عضلانی وارد می شود . این حرکت تنها در رشد عضلات پا دخالت ندارد بلکه می تواند بطور غیر مستقیم باعث رشد دیگر عضلات بدن شود ، در انجام این حرکت فشار زیادی را شما تحمل می کنید و با وزنه سنگین کار می کنید . با این اوصاف غدد  بدن شما تحریک می شوند و به دنبال آن سطح هورمون تستسترون و هورمون رشد بدن که یک هورمونهای  آنابولیک میباشند  بالا می رود . همانطور که می دانید این هورمون یک هورمون ضد کاتابولیسم می باشد . پس نتیجه می گیریم حرکت اسکوات را در برنامه تمرینی خود بگنجانیم . در انجام این حرکت اگر پاهای شما به اندازه عرض شانه باز باشد فشار به کل عضلات پا وارد می شود ، اگر کمتر از عرض شانه باشد فشار به قسمت بیرونی عضلات پا بیشتر می شود . اگر بازتر از عرض شانه باشد فشار به داخل عضلات پا بیشتر می شود .

 

نکات ایمنی در هنگام انجام حرکت اسکوات

در هنگام انجام این حرکت بایستی از کشاله بند یا بیضه بند ، کمربند و کفش ورزشی مناسب استفاده نمائید ، همچنین پاشنه شما بایستی اندازه ۲/۵ سانتی متر بالاتر از زمین باشد ، می توانید از یک وزنه یا چوب مسطح استفاده نمائید . در موارد خاص طبق نظر مربیان با تجربه اگر بالای ران شما ضعف داشته باشد ، زاویه پاشنه را از زمین به صفر برسانید و در هنگام پائین رفتن باسن را به عقب هدایت نمائید و اگر پائین ران تقریبا بالای زانوی شما ضعف داشت فاصله پاشنه تا زمین را به حدودا ۴ سانتی متر برسانید و در هنگام پائین رفتن زانوها را مقداری به سمت جلو هدایت نمائید . لازم به توضیح است در هنگام پائین رفتن باید آرنج ها را به سمت جلو هدایت نمائید . با این عمل از خم شدن کمر جلوگیری می نمائید و تا اندازه ای پائین می روید که پشت پای شما با ساق برخورد نماید . در این حالت تقریبا عضلات پشت پا و ساق شما تقریبا زاویه ۹۰ درجه را تشکیل می دهند و در زمان پائین رفتن نفس می گیرید و در زمان بالا آمدن نفس را تخلیه می کنید .

سرشانه خود را دگرگون کنید

در این مطلب  ۵ حرکت جهت  تقویت عضلات میانی و جلویی سرشانه را برای شما تشریح می نمائیم . در ابتدا عضلات را با حرکات کششی و  وزنه کاملا سبک گرم نمائید تا ضریب آسیب دیدگی به حداقل رسد .

 

صلیب طرفین دمبل

دو دمبل مناسب بردارید آرنجها را به  مقدار خیلی کم خم نمائید و سپس آرنجها قفل شوند . در همان حالت از طرفین ، دستها را به اندازه ای بالا بیاورید تا دستها و تنه شما زاویه ۹۰ درجه را تشکیل دهد دقت داشته باشید در ۲۰ درجه آخر مثبت حرکت پشت دستها بایستی مقداری به سمت بالا بچرخد و در زمان پائین آمدن بایستی سعی نمائید شانه ها را به سمت بالا بکشید . با انجام این حرکت ، عضلات میانی سرشانه شما تحت فشار قرار می گیرند . این حرکت را در ۴ ست ۱۲ تکرار انجام دهید . از ۱۲ تکرار ، ۸ تکرار را به صورت کامل و ۴ تکرار را به صورت نیمه از ابتدای مثبت حرکت انجام دهید .

 

سرشانه از پشت با دستگاه اسمیت

یک نیمکت وسط دستگاه اسمیت قرار دهید . دستها را به اندازه ای باز نمائید که زمانیکه میله دستگاه پشت سر شما قرار دارد زاویه ساعد و بازوی شما زاویه ۹۰ درجه را تشکیل دهند . زمان بالا رفتن تا جایی که آرنجهای شما کاملا صاف شوند دستهای خود را بالا ببرید و در زمان پائین آمدن تا جایی که میله دستگاه پشت گردن شما قرار بگیرد دستهای خود را پائین بیاورید . با انجام این حرکت فشار روی عضلات میانی و جلویی سرشانه وارد می شود ( فشار اصلی روی عضلات میانی می باشد ) این حرکت را در ۳ ست ۱۰-۸ تکرار انجام دهید . در پایان تکرارهای ست آخر بدون استراحت با وزنه سیک یک ست ۳۰-۲۰ تکرار انجام دهید ( از این سیستم باید به صورت مقطعی جهت شوک دادن به عضله بهره برد ) .

 

 پرس شانه دمبل چرخشی

دو دمبل مناسب بردارید . در زمان شروع حرکت کف دستها را رو به صورت می گیرید و هنگام بالا رفتن دستها از شروع حرکت تا پایان تدریجی کف دستها را رو به یکدیگر بچرخانید . دستها را تا جایی بالا ببرید که آرنجها کاملا صاف شوند و دمبلها با هم برخورد نمایند . در انجام این حرکات فشار به قسمت جلویی و بالایی عضلات میانی سرشانه وارد می شود . این حرکت را در ۳ ست ۱۰-۸ تکرار به صورت پیرامد انجام دهید .

نشر نیمه از بالا با دمبل

۲ دمبل مناسب بردارید . دستها را کاملا به سمت بالا ببرید مقداری آرنجها را خم نمائید و همان حالت آرنجها قفل شوند ( یعنی خم و راست نشوید ) کف دستها به سمت یکدیگر باشند و درهمان حالت دستها را تا جایی پائین بیاورید که دستها و تنه شما زاویه ۹۰ درجه را تشکیل دهند . این حرکت برای تقویت عضلات میانی سرشانه خصوصا قسمت بالایی که عضلات میانی سرشانه موثر باشد . این حرکت را در ۳ ست ۱۲-۸ تکرار به صورت پیرامد انجام دهید و در پایان تکرارهای ست آخر بدون استراحت با دو دمبل سبک یک ست ۲۰ تکرار انجام دهید .

میله هالتر را بر می دارید . دستها را به اندازه عرض شانه باز نمائید دستها را از جلو بدون این که آرنجها خم شوند تا جایی بالا بیاورید که دستها و تنه زاویه ۹۰ درجه تشکیل دهند . این حرکت برای تقویت عضلات جلویی سرشانه موثر می باشد . این حرکت را با وزنه خیلی سنگین انجام ندهید زیرا می تواند باعث آسیب رساندن به مفاصل سرشانه شود . این حرکت را در ۳ ست ۱۲-۱۰ تکرار انجام دهید .

جلو بازو چکشی




اطلاعات تمرین :
نام تمرین : جلو بازو دمبل چکشی متناوب
نوع تمرین : قدرتی
عضلات اصلی : دو سر بازو
عضلات دیگر : ساعد
تجهیزات : دمبل
سطح تمرین : حرفه ای

آموزش تمرین :
1. صاف بایستید و در هر دست یک دمبل بگیرید . بازوها باید به صورت صاف و کشیده باشد . آرنج ها باید نزدیک پهلوها قرار بگیرند .
2.در آغاز حرکت کف دست ها باید رو به تنه باشد .
3. در حالی که بازوها کاملا بی حرکت هستند . دمبل ها رو به سمت بالا بیاورید و در حین حرکت می بایست به آرامی تنفس کنید . حرکت را تا آنجایی ادامه دهید که عضله دو سر بازو به حداکثر انقباض برسد و دمبل به سطح شانه برسد . دمبل را با یک مکث 2 ثانیه ای در حالت انقباض نگه دارید .
4. به آهستگی شروع به پایین آوردن دمبل به وضعیت شروع نمایید و تنفس را به صورت طبیعی انجام دهید .
5. حرکت را با دست چپ تکرار نمایید . این معادل یک تکرار است.

نکات تمرین :

1.دست ها از مفصل آرنج حرکت دهید .
2.در انجام حرکت عجله نکنید .
3.این تمرین رو می توانید به صورت نشسته روی نیمکت یا صندلی هم انجام
دهید .

پشت بازو دیپ

تقویت ماهیچه سه سر و ماهیچه های سینه و قسمت جلو ماهیچه دلتا و ماهیچه برآمده ساعد را در بر دارد



پشت بازو پرسی



هدفت : پشت بازو
سطح تمرین : مبتدی – حرفه ای
تعداد : ۳ست ۱۰-۱۲تکراری

بعضی بدنسازان روی اثرگذاری این حرکت هیچ شکی ندارند و دلیل خوبی هم دارند! در این حرکت پشت بازوها به خوبی درگیر میشوند. اما خیلیها در این حرکت فاصله بین دستها را بسیار نزدیک (کمتر از ۱۵ سانتیمتر) رعایت میکنند و فکر میکنند که هر چه فاصله کمتر باشد تأکید بیشتری روی پشت بازوها قرار میگیرد.

با این وجود تحقیقات نشان داده که رعایت فاصله ۱۵ سانتیمتری یا کمتر باعث درگیری اضافهتر در پشت بازوها نسبت به فاصله عرض شانه نمیشود.
در حقیقت تنها استرس اضافی که از مدل بسیار دست جمع حاصل میشود استرس روی مچ و آرنجهاست که فشار ناخوشایندی به حساب میآید. بنابراین تصویر شماره ۲ شکل صحیح پرس سینه دست جمع را نشان میدهد.اگر فاصله دستهای خود را در حرکت مذکور کمتر از آنچه گفته شد، رعایت میکنید (۲۰ الی ۲۵ سانتیمتر) نیاز است که فاصله دستها را بیشتر کنید. نیازی نیست که خیلی فاصله دستها زیاد شود که حرکت مشابه پرس سینه استاندارد حس شود، از طرفی هم نباید فاصله دستها آنقدر کم باشد که فشار پشت بازوها کمتر شود.

بهترین گزینه برای انجام پشت بازو پرسی این است که فاصلهای بین بسیار کم و پرس سینه استاندارد را هدف قرار دهید که در حدود ۲۰ الی ۲۵ سانتیمتر باشد.
نکته ای برای مبتدیها
هالتر را روی بخش پائینی سینه فرود ببرید و آرنجها را نزدیک به بالاتنه حرکت دهید. پرس سینه دست جمع را اوایل برنامه تمرین پشت بازو اجرا کنید تا بتوانید استراحت کافی را با استفاده از وزنههای سنگینتر روی عضلات اعمال کنید.
اگر یار تمرینی ندارید، میتوانید از دستگاه اسمیت برای اجرای حرکت استفاده کنید تا ایمنی هم بیشتر شود.

سیستم تمرینی ماموت ست

در این سیستم که نوعی سوپر « ست » محسوب می شود انجام حداقل ۴ حرکت بدون وقفه مد نظر می باشد. البته انجام ۵، ۶ و یا ۷ حرکت پشت سر هم نیز امکان پذیر است.
راحت ترین « ماموت ست » از چهار حرکت تشکیل شده اند. همانند سوپر ست ها تمرین در این سیستم نیز به دو روش امکان پذیر است.

الف_این روش بیشتر به منظور تفکیک عضلانی و در نزدیکی زمان مسابقات انجام می شود. در این روش چهار حرکت برای دو عضله متفاوت به صورت یک در میان در تمرینات بدنسازی انجام می گیرد.
سینه – زیر بغل – سینه – زیر بغل
پشت بازو – جلو بازو – پشت بازو – جلو بازو
به طور مثال حرکت قفسه سینه را انجام داده و پس از آن بدون وقفه به ترتیب حرکات زیر بغل سیم کش از پشت، پارالل و زیر بغل هالتر خم را انجام دهید. (این چهار حرکت در مجموع یک « ست » محسوب می شوند ).
از آنجایی که در این روش، دو عضله مورد تمرین قرار می گیرند، هدف اصلی شدت بخشیدن بر جریان خون، سوزاندن « کالری » و « چربی » های بیشتر و بالا بردن کمیت تمرین می باشد. انجام این گونه تمرینات بر افزایش حجم عضلانی اثر چندانی ندارد.

ب_از این روش که فشار حاصل از تمرین به مراتب بیشتر از شیوه اول است، هم در زمان نزدیکی مسابقات به منظور تفکیک عضلانی هم در زمان افزایش حجم می توان استفاده کرد.
به طور مثال حرکت پرس سینه هالتر را انجام داده و پس از آن بدون وقفه حرکات پرس بالا سینه هالتر، پارالل و قفسه سینه را انجام دهید.
این روش یکی از شیوه های مناسب و پیشرفته برای بالا بردن فشار تمرین است و برای تمامی عضلات کاربرد دارد. در انجام این روش باید دقت داشت که عضله تحت فشار را از زوایای مختلف تحت فشار قرار داد به طوری که تمامی بخش های یک عضله مورد تمرین قرار گیرند.

مثال برای دوران حجم
سینه:
پرس سینه هالتر + پرس بالا سینه هالتر + پارالل + قفسه زیر سینه ۷-۵ × ۳

جلو بازو:
هالتر ایستاده + هالتر لاری + میز شیب دار تک تک + چکشی ۸-۶ × ۳

پا:
اسکات + پرس پا + هاک + جلو پا ماشین ۸-۶ × ۳
مثال هایی برای زمان مسابقات

سینه:
قفسه سینه + پرس بالا سینه با دمبل + پارالل + قفسه زیر سینه + کراس اوور ۱۲ × ۴

سرشانه:
نشر از جانب + نشر خم + پرس + سرشانه با دمبل + نشر از جلو تک تک + کول هالتر ۱۲ × ۳

در تمرینات زیر بغل، عضلات جلو بازو، براکیالیس و ساعد تحت فشار زیادی قرار می گیرند و در صورت خستگی عضله لاتسیموس ( زیر بغل )، این عضلات فشار عمده را متحمل می شوند و فشار حاصل از تمرین به آن ها وارد می شود. پس بهتر است از این سیستم در تمرینات زیر بغل استفاده نکنید.
ذکر یک نکته را ضروری می دانیم و آن اینکه اگر استراحت بین دو حرکت در این روش بیش از ۱۰ ثانیه شود هدف اصلی پرداختن به این روش به دست نمی آید.

بارفیکس

اگر بخواهید تعریف ساده ای از حرکت بارفیکس داشته باشیم باید بگوییم بالا کشیدن وزن کامل بدن بر خلاف جاذبه زمین که عضلات لاتیسموس را به آتش می کشد و البته لازم به ذکر نیست که این حرکت عضلات متعددی را تحت فشار و تحریک قرار می دهد از عضلات تثبیت کننده شانه گرفته تا عضلات بازو و ساعد و حتی عضلات میان تنه و به دلیل تمام این خصوصیات بارفیکس می تواند و باید به عنوان یکی از اجزای ثابت هر برنامه تمرینی در نظر گرفته شود.



نباید ها :
در هنگام اجرا بارفیکس اجازه ندهید شانه های شما به سمت جلو و بالا بچرخد .

اگر اجازه دهید سینه شما در طول اجرای بارفیکس جمع شود فشار بسیار زیادی بر شانه هایتان وارد می شود و فشار روی عضلات هدف کاهش می یابد اجرای یک یا دو تکرار اضافی در انتهای تمرین با فرم اشتباه ارزش قرار دادن عضلات و مفاصل در معرض آسیب دیدگی را ندارد .
نباید پشت خود را بیش از حد قوس دهید.
اجازه دادن به پشت برای اینکه تا حداکثر ممکن قوس یابد می تواند نشان دهنده فرم نامناسب یا ضعف عضلات در ناحیه شکم باشد مثل حرکت شنا سوئدی در حرکت بارفیکس هم نیاز است تا کل بدن وظیفه خود را بدرستی اجرا کند.
از تاب خوردن خودداری کنید.
تاب خوردن برای اجرای تکرارهای بیشتر که در حالت شدیدتر به شکل ضربه زدن هم خود را نشان می دهد یکی دیگر از اشتباهات رایج در اجرای بارفیکس است که باید از ان اجتناب کنید چون هم ریسک آسیب را افزایش می دهد و هم فشار را به عضلاتی غیر از آنچه مورد نظر شماست منتقل می کند.

باید ها :
عقب کشیدن سرشانه
اولین قدم برای اجرای مناسب بارفیکس این است که شانه های خود را عقب کشیده و سینه را بیرون دهید این کار باعث انتقال فشار بیشتری به عضلات پشت می شود همین طور عضلات تثبیت کننده شانه بخوبی در حرکت سهیم می شوند.
میان تنه را محکم حفظ کنید.
انقباض عضلات شکم در هنگام اجرای بارفیکس یک مسئله ضروری است البته منظور این نیست که زانوها را به سمت جلوی بدن بالا بکشید بلکه کافیست تا در همان حالت کشیده شکم خود را در حالت انقباض حفظ کنید .
متناسب با توانایی خودتان پیشرفت کنید.

اگر پیش از این هرگز بارفیکس نرفته اید این مراحل پایه را طی کنید:
با کمک گرفتن کار را رشروع کنید برای این منظور می توانید از پایه های بارفیکس که امکان قرار دادن وزنه کمکی روی آن ها وجود دارد و پایه ای جهت کمک گرفتن دارند استفاده کنید یا از یک یار کمکی که با گرفتن مچ پا شما را در اجرای حرکت یاری کند اجرای دو یا سه ست 10 تکراری برای شروع مناسب است.

مرحله بعدی این است که روی بخش منفی تکرارها تمرکز کنید یعنی در بخش مثبت تکرارها کمک بگیرید و سپس در بخش منفی هر تکرار 4 تا 8 ثانیه در مقابل پایین رفتن بدن مقاومت کنید وقتی انجام بخش منفی تکرارها بهاین صورت برایتان آسان شد می توانید سراغ اجرای بارفیکس دست برعکس با فاصله عرض شانه بین دست ها بروید که به دلیل نقش بیشتر بازو در آن از بارفیکس دست باز ساده تر است پس از مدتی هم خواهید توانست بارفیکس با دستان باز را برای چند تکرار اجرا کنید.

برای کسانی که از حرکت بارفیکس برای بهبود کارایی خود در سایر رشته های ورزشی استفاده می کنند لازم به ذکر است که اجرای تعداد بیشتر لزوما به معنی افزایش کارایی ورزشی شما نیست تنها وقتی اجرای تکرارهای زیاد ارزشمند است که حرکت را با کنترل و فرم صحیح اجرا کنید همین برای بدنسازان هم صدق می کند با این تفاوت که وقتی توانستید بیش از 15 تکرار بارفیکس را با وزن بدن اجرا کنید لازم است از وزنه اضافی برای اجرای حرکت استفاده کنید تا همچنان تحریک کافی جهت رشد را در عضلات خود اعمال کنید.با ۱۲ مدل بارفیکس آشنا شوید.
یک برنامه اختصاصی بارفیکس نه تنها موجب پرورش و ضخیم شدن عضلات پشت پهن تر شدن آن ها می گرد بلکه باعث افزایش سایز و حجم در عضلات دو جلو بازو، براچیالیس (انتهای جلو بازو) نیز می شود.

یک برنامه اختصاصی بارفیکس نه تنها موجب پرورش و ضخیم شدن عضلات پشت پهن تر شدن آن ها می گرد بلکه باعث افزایش سایز و حجم در عضلات دو جلو بازو، براچیالیس (انتهای جلو بازو) نیز می شود.
در حرکت بارفیکس بخش Sternal عضله پکتورال سینه، عضله لتیسموس درسی، ترس میجر، دلتوئید خلفی، ریمبوبید، بخش میانی و پائینی عضله ترپز و عضله فلکسور ساعد درگیر می باشند.

ورزش های گوناگونی نیازمند قدرت در این عضلات هستند. به خصوص ورزش هائی از قبیل جودو و کشتی که در آن ها نیاز به یک بالاتنه قوی برای کشیدن و بلند کردن حریف می باشد.

یک برنامه اختصاصی بارفیکس نه تنها باعث ضخیم تر شدن و پهن تر شدن عضلات پشت می گردد بلکه در افزایش حجم دور بازو و ساعد نیز بی تأثیر نیست. اگر به این موضوع شک دارید کافی است یک نگاهی به توسعه عضلات بازوی قهرمانان المپیک در ورزش ژیمناستیک همچون آندریاس وکر از آلمان و یورجی از ایتالیا بیاندازید تا متقاعد شوید. دلیل شناخته بودن این افراد به خاطر حجم تمریناتشان بر روی میز لاری نیست، بلکه عمده شهرت این ورزشکاران به خاطر اجراء تعداد بسیار زیادی بارفیکس مچ برعکس و بارفیکس مچ صاف در حرکات و دستگاه های متنوع ورزش ژیمناستیک می باشد.

پیش تر من می شنیدم که اشخاص می گفتند که قصد دارند حرکت بارفیکس را با حرکت کشش زیر بغل با دستگاه سیم کش جابه جا کنند. حتماً این کار را انجام بدهید اما مطمئن باشید که نتیجه ای مساوی به دست نخواهید آورد. و دوباره عضلات زیر بغل تان مثل یک نخ سیگار باریک باقی خواهند ماند.
دلیل فیزیولوژیکی اعصابی اینکه چرا بارفیکس از کشش زیر بغل با دستگاه سیم کش ارجح است خارج از حوصله این مقاله می باشد. اما به صورت کوتاه و مختصر می توان این طور عنوان کرد. یک مثال کلاسیک در تفاوت بین این دو یعنی بارفیکس و کشش زیر بغل این واقعیت است که در بارفیکس بدن به سمت مقاومت حرکت می کند ولی در حرکت کشش زیر بغل مقاومت است که به سمت بدن حرکت می کند. این دو حرکت با وجود تشابه ظاهری نیازمند الگوی کاملاً متفاوت درگیری عضلات می باشند. یک عضله پشت پرورش یافته به مراتب خیلی سریع تر توسط حرکت بارفیکس در قیاس با حرکت کشش زیر بغل با سیم کش به دست می آید.

● تفاوت بارفیکس مچ برعکس با بارفیکس معمولی (مچ صاف)
به لحاظ کینوسولوژی عضلاتی و در سرتاسر این مقاله بارفیکس معمولی (مچ صاف) به نوعی از حرکت بارفیکس گفته می شود که در آن پشت دست در زمان گرفتن میله بارفیکس به سمت صورت فرد است و حرکت بارفیکس مچ برعکس همانطور که از اسمش پیداست به نوعی از حرکت بارفیکس اطلاق می شود که در آن کف دست در موقع گرفتن میله بارفیکس به سمت صورت فرد و یا به سمت یکدیگر (موازی) می باشد که البته این نوع از بارفیکس بهترین نوع گرفتن میله بارفیکس بر اجراء حرکت بارفیکس به شمار می آید. از دیدگاه تجربی شاید نتوان گفت که بهترین نوع گرفتن میله بارفیکس کدام است. چون من به شخصه ورزشکارانی را می شناسم که دارای عضلات پشت کاملاً توسعه یافته اند و این رشد و توسعه عضلانی را هم مدیون اجراء حرکت بارفیکس با تنوع کامل در نحوه گرفتن میله جهت تحریک و درگیر کردن حداکثر عضلات پشت هستند. برای اثبات این مسئله کافی است تنها به توسعه کامل عضلات پشت قهرمان مدال طلای المپیک تابستانی آتن در حرکت دار حلقه (ژیمناستیک) نگاهی بیندازید.

● نحوه صحیح اجراء حرکت بارفیکس مچ برعکس
اصلی ترین نوع بارفیکس مدل بارفیکس مچ برعکس می باشد. این شیوه از اجراء حرکت بارفیکس بیشترین دامنه حرکتی در قیاس با سایر نوع های بارفیکس چه به لحاظ عضلات لت (زیر بغل) و چه عضلات بازو دارا می باشد. در ابتداء شروع حرکت دست ها در کشیده ترین حالت به صورت مچ برعکس میله بارفیکس را با فاصله به اندازه عرض شانه و یا کمتر از این می گیرند. در ابتداء بالا کشیدن بدن بخش فوقانی عضلات پشت و عضله ای فلکسور ساعد مورد استفاده قرار می گیرند. روند صعود به سمت میله می بایست تا جائی ادامه یابد که چانه از میله عبور کند. به خاطر سپردن نفس کشیدن (دم) قبل از بالا کشیدن و شروع تکرار جزء نکات مهم در اجراء حرکت بارفیکس می باشد.

یک موضوع مهم دیگر در هنگام بالا کشیدن خم شدن به سمت عقب می باشد که می بایست به صورت موزون و هماهنگ با بالا رفتن انجام گیرد. بلافاصله پس از رسیدن به بالاترین نقطه حرکت و شروع پائین آمدن می بایست عمل بازدم و همچنین عمود شدن قفسه به حالت اولیه آن صورت گیرد. در پائین ترین نقطه از حرکت دست ها می بایست کاملاً کشیده و استخوان کتف بالا آمده باشد. این مسئله جزء نکات بسیار مهم برای تکمیل دامنه کامل حرکتی یک تکرار محسوب می شود در تمامی تکرارها قسمت فوقانی بازو و عضله نزدیک کننده اسکاپولا می بایست در وضعیت کششی قرار بگیرند.

پاها در طول اجراء تکرارها تا حد ممکن می بایست در یک خط صاف با بالاتنه قرار بگیرند. به دلیل پائین آمدن کیفیت حرکت از انجام هرگونه انقباض در ناحیه هیپ خودداری شود.
ورزشکارانی که دارای قدرت کافی در ساعدها نیستند می توانند از بندلیفت استفاده کنند. بدین ترتیب ریسک جدا شدن کف دست از میله بارفیکس را کاهش دهند. البته گروه دیگر که می توانند از بندلیفت در حرکت بارفیکس استفاده کنند افرادی هستند که قبل از رسیدن به خستگی نهائی در عضلات پشت این عضلات ساعدشان است که خسته شده و ادامه دادن حرکت را برای آن ها غیرممکن می سازد.
به هر حال من ترجیح می دهم که ورزشکار از بندلیفت استفاده نکند چون در ورزش واقعی مثل جودو می بایست از عضلات زیر بغل تان (لت) بدون کمک از عصا و یا بندلیفت استفاده کنید.

● روند پیشرفت بارفیکس
بدون شک حرکت بارفیکس نیازمند میزان مشخصی نیرو و قدرت می باشد. برای یک ورزشکار مبتدی و ناشی در شروع یک برنامه قدرتی، استفاده از یک سری حرکات پیشرفت دهنده می تواند به افزایش سطح نیرو کمک نماید.
اولین گام در پیشرفت با آویزان شدن ورزشکار از میله بارفیکس شروع می شود. در این مرحله زانوها می بایست خم شود. یک حریف تمرینی می بایست از ناحیه مچ پا، ورزشکار را در موقع بالا رفتن حمایت کند. اگر ورزشکار برای بالا رفتن به کمک خارجی بیشتری نیازمند است می تواند با باز کردن پا از مفصل زانو و وارد کردن فشار از طریق مچ پا به دست حریف تمرینی خود را بالا بکشد. زمانی که ورزشکار قادر شد بدین شکل ۱۲ تکرار را انجام دهد نوبت رفتن به سراغ گام دوم پیشرفت می رسد.

در این گام از پیشرفت همان وضعیت حفظ می شود ولی این بار تنها یکی از مچ های پا از طریق حریف تمرینی حمایت می شود. آزاد بودن پای دیگر موجب افزایش فشار وارده به عضلات درگیر در حرکت بارفیکس خواهد شد و فراهم کردن میزانی از کمک در موقع بالا کشیدن می تواند در روند پیشرفت و افزایش نیرو مفید واقع شود در این مرحله اگر حریف تمرینی باتجربه باشد می تواند با جایگزین کردن مچ پا با کمر و کمک کردن به جا از این ناحیه به بهتر شدن روند پیشرفت ورزشکار کمک شایانی نماید. زمانی که ورزشکار توانست ۱۲ تکرار بارفیکس را با حداقل کمک خارجی اجراء کند زمان حرکت و رفتن به گام پیشرفت بعدی فرا می رسد.

در این مرحله نیز وضعیت به روال سابق است و حریف تمرینی در بعضی از تکرارها و آن هم در مقاطع خاصی از حرکت از طریق کمر به ورزشکار جهت بالا کشیدن خود کمک می کند. در مقاطعی که ورزشکار به کمک نیاز دارد میزان کمکی که از طریق حریف تمرینی می بایست به فرد داده شود دقیقاً می بایست به اندازه ای باشد که ورزشکار را از محدوده بحرانی (ایست) بگذارند و نه بیشتر. پس از مدتی تمرین با این شیوه دیگر ورزشکار قادر است که به تنهائی و بدون کمک حریف تمرینی تکرارهای با دامنه کامل حرکتی را اجراء کند. پس از مدتی تمرین با این منوال زمان استفاده از وزنه اضافه فرا می رسد.

▪ وزنه اضافه تمرینی را می توان به یکی از روش های ذیل به کار گرفت:
ـ قرار دادن یک عدد دمبل در بین مچ
اتصال تسمه مخصوص آویزان کردن وزنه به کمربند بدنسازی
استفاده از کمربند مخصوص اضافه کردن وزنه در حرکت بارفیکس و یا پارالل

● تنوع حرکتی بارفیکس مچ صاف و بارفیکس مچ برعکس

همان گونه که ژیمناست ها، کشتی گیرها و جودوکارها در طول این سال ها نوع های گوناگونی از حرکت بارفیکس را نشان داده اند، روش های مؤثر متنوعی از این حرکت وجود دارد که می توان با به کارگیری آن ها بر سطح نیرو و قدرت و همچنین حجم عضلات پشت و بازو افزود.

● بارفیکس موازی جمع
جهت افزایش فشار وارده به عضلات بازکننده سرشانه می توان از بارفیکس با میله موازی استفاده کرد. خیلی از باشگاه ها دارای دسته ای V شکل هستند که می توان با اتصال به میله بارفیکس این حرکت را با آن انجام داد. در اجراء این حرکت موقع بالاکشیدن سعی کنید تا زیر سینه خود را بالا بکشید (البته این شیوع از اجراء حرکت معمولاً مخصوص ورزشکار سطح پیشرفته می باشد).

● بارفیکس دست جمع مج برعکس
در این نوع از حرکت بارفیکس مچ برعکس فاصله دست ها از یکدیگر بر روی میله بارفیکس حدود ۱۰ تا ۱۵ سانت می باشد. این شیوه از حرکت بارفیکس موجب وارد شدن فشار مضاعف بر روی عضله فلکسور (جمع کننده) ساعد می گردد. در واقع در این نوع حرکت فشار وارده بین تنه و بازو به صورت مساوی تقسیم می شود و بدین ترتیب از این نوع از حرکت بارفیکس یک حرکت عالی برای عضلات بازو می سازد.

سیستم تمرینی Blast Off

آیا شما نیز از روش تمرینی تکراری ۳ ست با تکرارهای ۶-۱۰ استفاده می کنید؟

دیگر نیازی نیست به این روش عمل کنید.دیگر نیاز نیست از تمرینات خسته کننده و تکراری پیروی کنید.تمرین باید درگیر کننده باشد و باعث تفکر در شما و ایجاد هیجان شود.
سیستم تمرینی(Blast Off):
سیستم تمرینی (Blast Off) متشکل از چهار موج(Wave) است.
در طول ۴ هفته شما از تمرین با حجم بالا و وزنه سبک (۱۰ ست با ۱۰ تکرار) به سمت وزنههای سنگین تر (۴ ست با ۴ تکرار) پیش خواهید رفت.

موج ۱) ۱۰ ست ۱۰ تکرار:
موج ۱ : متشکل از ۱۰ ست با ۱۰ تکرار و ۶۰ ثانیه استراحت بین هر ست می باشد.با ۵۰ درصد از بیشترین توان خود در یک تکرار شروع به تمرین کنید.مثلا شما در حرکت اسکات فقط میتوانید ۱۰۰ کیلو را برای یک تکرار انجام دهید.۵۰ درصد این مقدار ۵۰ کیلو میشود که شما باید بر طبق این معیار این موج از تمرین را تکمیل کنید.

موج۲) ۸ ست ۸ تکرار:
موج ۲ شامل ۸ ست با ۸ تکرار و ۹۰ ثانیه استراحت بین هر ست میشود.با ۶۰ درصد حداکثر توان خود در یک تکرار به انجام این موج بپردازید.

موج۳) ۶ ست با ۶ تکرار:
موج ۳ شامل ۶ ست با ۶ تکرار و ۱۲۰ ثانیه استراحت بین هر ست میشود.با ۷۰ درصد حداکثر توان خود در یک تکرار به انجام این موج بپردازید.

موج۴) ۴ ست با ۴ تکرار:
موج ۴ شامل ۴ ست با ۴ تکرار و ۱۸۰ ثانیه استراحت بین هر ست میشود.با ۸۰ درصد حداکثر توان خود در یک تکرار به انجام این موج بپردازید.

تقسیم بندی روزهای تمرین:

پیشنهاد میشود در هفته ۴ روز تمرین با سیستم تمرینی (Blast Off) داشته باشید.روزهای تمرین میتواند بر اساس اولویت های شما تنظیم شود.
بیش از ۴ روز با این برنامه در هفته تمرین نکنید.هر جلسه تمرینی شما باید تا حد امکان زیر یک ساعت به پایان برسد.

در زیر نمونه ای از یک تقسیم بندی ۴ روزه را مشاهده میفرمایید:

روز اول) سینه-پشت بازو
روز دوم) استراحت
روز سوم) زیر بغل-شکم
روز چهارم) استراحت
روز پنجم) سر شانه-جلو بازو
روز ششم) پا
روز هفتم) استراحت

به کار گیری تناوبی موج ها:

در سیستم تمرینی (Blast Off) ما باید از روش به کارگیری تناوبی موج ها استفاده کنیم.
ما در این سیستم ۴ روز در هفته تمرین داریم که می خواهیم از ۴ موج در آن استفاده کنیم.در زیر نمونه ای از به کار گیری این موج ها همراه با روزهای تمرینی را مشاهده می کنید:

هفته اول:

سینه و پشت بازو—>موج ۱
زیر بغل و شکم—>موج ۲
سر شانه و جلو بازو—>موج ۳
پا—>موج ۴

هفته دوم:

سینه و پشت بازو—>موج ۲
زیر بغل و شکم—>موج ۳
سر شانه و جلو بازو—>موج ۴
پا—>موج ۱

هفته سوم:

سینه و پشت بازو—>موج ۳
زیر بغل و شکم—>موج ۴
سر شانه و جلو بازو—>موج ۱
پا—>موج ۲

هفته چهارم:

سینه و پشت بازو—>موج ۴
زیر بغل و شکم—>موج ۱
سر شانه و جلو بازو—>موج ۲
پا—>موج ۳

پیشرفت:

وقتی که شما قادر به انجام همه ستها با محدوده تکرار آن شدید،میتوانید دفعهٔ بعد که خواستید آن موج را تکرار کنید بر مقدار وزنه بیفزائد.به طور مثال فرض میگیریم که شما قادر به انجام حرکت پرس سینه با وزنه ۲۵۰ پوندی در ۴ ست ۴ تکراری هستید.این همان موج ۴ است.پس دفعهٔ بعد که شما خواستید حرکت پرس سینه را با موج ۴ انجام دهید میتوانید ۵ پوند به مقدار وزنه بیفزائد.این مثالی که زدیم میتواند برای هر یک از موج ها انجام شود.

حرکات:

برای طراحی یه برنامه بر اساس سیستم تمرینی (Blast Off) ما اول باید بفهمیم که هر حرکت تمرینی بر اساس هر یک از این موج هایی که ذکر کردیم چقد طول می کشد.با بیان میزان استراحت برای هر موج،هر حرکت تمرینی شما بر اساس این موج ها باید بر طبق زمان های داده شده در زیر تمام شود:

موج ۱) هر حرکت تمرینی ۲۰ دقیقه (۱۰ ست ۱۰ تکراری با ۶۰ ثانیه استراحت)
موج ۲) هر حرکت تمرینی ۲۰ دقیقه (۸ ست ۸ تکراری با ۹۰ ثانیه استراحت)
موج ۳) هر حرکت تمرینی ۱۶ دقیقه (۶ ست ۶ تکراری با ۱۲۰ ثانیه استراحت)
موج ۴) هر حرکت تمرینی ۱۳ دقیقه (۴ ست ۴ تکراری با ۱۸۰ ثانیه استراحت)

همیشه سعی کنید تمرین خود را زیر یک ساعت به اتمام برسانید.وقتی از موج ۱ و موج ۲ استفاده می کنید شما قادر به انجام بیشتر از ۲ حرکت برای عضله اصلی خود نیستید.مثلا شما وقتی بخواهید سینه و پشت بازو را تمرین دهید وقتی از موج ۱ و موج ۲ استفاده کنید حدود ۴۰ دقیقه از وقت شما اختصاص به ۲ حرکت عضله اصلی شما یعنی سینه میشود پس طبیعتاً بیشتر از ۲ حرکت را نمی توان با موج ۱ و موج ۲ برای عضله اصلی انجام داد و یک حرکت نیز بیشتر برای عضله فرعی باقی نمی ماند.در روزهای تمرینی با موج ۳ شما میتوانید ۳ حرکت برای عضله اصلی و در روزهای تمرینی با موج ۴ شما میتوانید ۳ حرکت برای عضله اصلی و ۱-۲ حرکت را به عضله فرعی خود اختصاص دهید:

موج ۱) دو تمرین برای عضله اصلی-یک تمرین برای عضله فرعی
موج ۲) دو تمرین برای عضله اصلی-یک تمرین برای عضله فرعی
موج ۳) سه تمرین برای عضله اصلی-بدون تمرین برای عضله فرعی
موج ۴) سه تمرین برای عضله اصلی-یک الی دو تمرین برای عضله فرعی

تمرینات اصلی و فرعی:

در کل برای عضلات اصلی باید از حرکات سنگین و چند مفصلی استفاده کنیم و برای عضلات فرعی، هم می توان از حرکات تک مفصلی و یا همان روش قدیمی ۳ ست با ۶-۱۰ تکرار استفاده کرد.مثلا اگر شما عضلات سینه و پشت بازو را در یک روز بخواهید تمرین دهید شما میتوانید یکی از ۲ روش زیر را بر اساس موج ۱ انتخاب کنید:

مثال ۱:دو حرکت اصلی برای سینه و یک حرکت فرعی برای پشت بازو

پرس سینه—> ۱۰ ست با ۱۰ تکرار
قفسه سینه دمبل—> ۱۰ ست با ۱۰ تکرار
پشت بازو میل خم خوابیده—> ۳ ست با ۶-۱۰ تکرار

مثال ۲:یک حرکت اصلی برای هر یک از عضلات سینه و پشت بازو

پرس سینه—> ۱۰ ست با ۱۰ تکرار
قفسه سینه دمبل—> ۳ ست با ۶-۱۰ تکرار
پشت بازو میل خم خوابیده—> ۱۰ ست با ۱۰ تکرار

همانطور که می بینید این برنامه انعطاف پذیر می باشد.گرچه حرکات موجود روزهای تمرینی در این برنامه محدود میشود،اما با این روش شما به طور کامل از این حرکات بهره خواهید برد و پیشرفت خواهید کرد.در ضمن به جای استفاده از قفسه سینه دمبل شما میتوانید از حرکاتی نظیر دیپ،پرس سینه دمبل،پرس بالا سینه دمبل،پک دک و… نیز استفاده کرد.

در روز تمرینی با موج ۳ نیز شما از ۳ حرکت تمرینی استفاده خواهید کرد ولی هر کدام از آنها باید در ۶ ست با ۶ تکرار انجام شوند.موج ۴ دارای انعطاف پذیری بیشتری میباشد.چون این روز به طور خاص روی تمرینات قدرتی تمرکز دارد.در زیر ۲ نمونه تمرینی بر اساس موج ۴ را مشاهده می کنید:

دوباره همان مثال سینه و پشت بازو را بیان می کنیم:

مثال ۱)دارای سه حرکت اصلی،۲ حرکت برای سینه و یک حرکت برای پشت بازو

پرس سینه—> ۴ ست با ۴ تکرار
پرس بالا سینه—> ۴ ست با ۴ تکرار
قفسه سینه—> ۳ ست با ۶-۱۰ تکرار(فرعی)
پرس سینه دست جمع—> ۴ ست با ۴ تکرار
پشت بازو میل خم خوابیده—> ۳ ست با ۶-۱۰ تکرار

مثال ۲)دارای سه حرکت اصلی،هر سه برای سینه

پرس سینه—> ۴ ست با ۴ تکرار
دیپ—> ۴ ست با ۴ تکرار

پرس سینه دمبل—> ۴ ست با ۴ تکرار
پشت بازو میل خم خوابیده—> ۳ ست با ۶-۱۰ تکرار
پشت بازو دست جمع—> ۳ ست با ۶-۱۰ تکرار

نکات برنامه:

در سیستم تمرینی (Blast Off) شما از وزنه های سبک با حجم تمرینی بالا به سمت وزنه های سنگین با حجم تمرینی کم پیش خواهید رفت.این سیستم تمرینی با حالت چرخشی و دوره ای بودن خود باعث تحریک حداکثری عضلات برای رشد میشود و از آسیب و خستگی مفاصل که در تمرینات معمولی که همیشه با حجم بالا هستند جلوگیری می کند.

این برنامه اصلا آسان نیست.در روزهای با حجم بالا بدن شما واقعاً خسته و بی توان خواهد شد.مقدار زیادی آب بنوشید و همچنین به میزان زیادی نیز استراحت کنید.

عضله کول خود را بسازید

کول ها (ترپز) عضلات قوئی هستند که هیبتی را در دیدگان مجسم می کنند کول ها، مظهر قدرت هستند به خاطر داشته باشید که با اجرای حرکات نرمشی و اجرای ورزش های مفرح به کول های حجیم دست نخواهیم یافت و تنها راه رسیدن به این مهم در بلند کردن وزنه های سنگین است. ترپز یا عضلات ترپزیوس (کول) در بخش فوقانی پشت بدن قرار دارند و از سمت بالا به عضلات گردن و سرشانه متصل و از پائین نیز تا بخش میانی پشت کشیده شده اند.

با وجودی که عمده ترین حرکت برای تمرین کول حرکت شراگ است، ولی عضلات کول تقریباً در هر حرکتی که در آن نیاز به بلند کردن وزنه به سمت بالا است دخالت دارند.

برای مثال حرکات ددلیفت، حرکت یک ضرب وزنه برداری، دوضرب وزنه برداری، اکثر پرس ها، زیربغل با هالتر خم و رونیگ (قایقی) و حتی در حرکت جلوبازو با هالتر نیز نیاز به همکاری و متعادل سازی سایر عضلاتی که به صورت مستقیم درگیر هستند به وسیله عضله کول می باشد و این دلیل اصلی است که کول های قوی به عنوان یک سرمایه در جهت افزایش قدرت کلی بدن به حساب می آیند. متأسفانه رشد و توسعه این عضلات اغلب نادیده گرفته می شود.

یکی از دلایل عدم توجه کافی به این بخش از عضلات بدن محدود بودن دامنه حرکتی در حرکات مربوط به این عضله می باشد. برخی از بدنسازان مبتدی به راحتی از خیر اجرای حرکاتی که در موقع اجرای آنها احساس خوبی ندارند می گذرند. درعوض ترجیح می دهند حرکتی را حتی بیشتر از حد نرمال آن انجام دهند که در موقع اجرای آن احساس خوبی دارند. درضمن یک مشکل دیگر نیز در تمرین عضلات کول وجود دارد و آن هم اینست که در اکثر عضلات کول خیلی سریع به تمرین پاسخ می دهند و اگر رشد آنها از رشد سرشانه ها پیشی بگیرد آن موقع است که باعث می شود شانه ها باریک تر به نظر برسند و رشد بیش از حد کول ها می تواند به فرد ظاهر قوزدار بدهد و باعث شود که سندرم معروف نداشتن گردن در فرد ظاهر شود.

با این اوصاف اگر عضلات کول از رشد و توسعه کافی برخوردار نشوند آن موقع است که بالاتنه، باریک و ضعیف به نظر خواهد رسید بدین ترتیب رشد بخش های محاطی بدن به دلیل ناتوانی در بلند کردن وزنه های سنگین متوقف خواهد شد. هیچ شک نکنید، اگر خواستار افزایش قدرت بالاتنه هستید پس مطمئن باشید که به کول های قوی نیاز دارید. در ادامه یک برنامه برای عضلات کول آورده شده است که باعث افزایش حجم و قدرت در این عضلات و عضلات فوقانی پشت می شود. این برنامه را هفته ای یک بار اجرا کنید.

● شراگ
شراگ یک حرکت کلاسیک سازنده عضلات کول است. با وجودی که این حرکت معمولاً با هالتر انجام می گیرد ولی با دمبل می توان این حرکت را با آزادی حرکتی بیشتری اجرا کرد. (هالتر مخصوص حرکت کول به شکل لوزی است نیز یک انتخاب خوب به حساب می آید). اجرای حرکت شراگ به وسیله دستگاه اسمیت به دلیل محدودیت دامنه حرکتی آن توصیه نمی شود. ضمناً از چرخاندن مفصل سرشانه در بخش فوقانی این حرکت اجتناب کنید چون با این کار استرس نامتعارفی را بر روی روتی تور کاف سرشانه وارد می سازید. اگر واقعاً قصد انجام این کار دارید پس حتماً آن را با وزنه سبک انجام دهید. پیشنهاد می شود حرکت شراگ را به وسیله دمبل و به صورت نشسته اجرا کنید تا بدین ترتیب میزان تقلب در اجرای این حرکت را به حداقل برسانید. استفاده از بند لیفت نیز در موقع اجرای حرکت شراگ جزء موارد مهم می باشد چون در حرکت شراگ می بایست از وزنه های سنگین استفاده کنید و بند لیفیت باعث تقویت قدرت گیرش و هم چنین فشار کمتر بر روی مچ دست می شود. حرکت شراگ با دمبل را با گرفتن دمبل های سنگین در بین کف دست شروع کرده و با بالا آوردن سر شانه به سمت بالا آن را انجام دهید. پس از رسیدن به بالاترین نقطه از دامنه حرکت به مدت ۲ ثانیه در همان نقطه مکث کنید و سپس آرام و با کنترل دمبل ها را تا پائین ترین جای ممکن به سمت پائین هدایت کنید.
این حرکت را برای ۳ ست ۱۰ تکراری انجام دهید.

● کول با هالتر




اغلب از آن به عنوان یک حرکت سرشانه نیز نام برده می شود. به هر حال حرکت کول با هالتر بر روی عضلات کول تأثیر زیادی دارد. برخی افراد با گرفتن نزدیک فاصله دست ها بر روی میله هالتر احساس می کنند که فشار بیشتری بر روی عضلات در این حرکت نیز از وزنه سنگین استفاده کنید و هالتر را با یک ریتم ثابت به سمت بالا بیاورید و دقت کافی را نیز به مسیر پائین رفتن داشته باشید. به منظور جلوگیری از کشیدگی مچ دست تا حدممکن در موقع بالا آوردن هالتر آرنج ها را بالا بکشید. برای این حرکت ۸ تا ۱۰ تکرار را با فرم صحیح اجرای حرکت و یک تا سه تکرار هم به صورت تقلبی (یا همان ضربه زدن) در نظر بگیرید و در مجموع ۳ ست را بدین منوال اجرا کنید.

● پاور کلین
این حرکت نه تنها یک حرکت عالی برای پرورش کول ها است بلکه یکی از بهترین حرکات برای بالا بردن قدرت کارکردی به حساب می آید برای مثال این حرکت یک حرکت عالی برای آن دسته از ورزش کاران است که خواستار افزایش ارتقاء پرششان هستند به منظور اجرای این حرکت پاها را در حالت ایستاده به اندازه عرض شانه باز کنید و سپس با فاصله کمی بیشتر از عرض شانه هالتر را در میان دستتان بگیرید و با حفظ قوس صحیح کمر هالتر را به صورت انفجاری با نزدیک ترین فاصله نسبت به بدن تا روی گردن بالا بیاورید دقیقاً مثل حرکت دوضرب وزنه بردارها و سپس آن را با کنترل بر روی زمین بگذارید. البته در نوع اجرای آن برای مقاصد بدنسازی معمولاً از گذاشتن هالتر بر روی زمین کولشان می آید و درصورتی که برخی دیگر اذعان می دارند که نوع باز گرفتن میله هالتر به کول هایشان بیشتر فشار وارد می سازد.

به منظور پی بردن به کارائی آن هرکدام از دو نوع اجرای حرکت را امتحان کنید، تا ببینید که کدام یک در مورد شما سنخیت دارد. حرکت کول با هالتر حرکتی است که برخی از افراد در اجرای آن احساس ناراحتی می کنند. یک سری از افراد به اصطلاح کارشناس آن را به دلیل وارد کردن کشش بیش از حد به سر شانه های از لیست حرکاتشان حذف کرده اند واقعیت این است که تمامی حرکات بالاتنه بسته به نوع حرکت درجاتی از استرس را به سرشانه وارد می سازند.

قانون طلائی بدنسازی این طور می گوید اگر به شما صدمه می زند آن را انجام ندهید.
در طول تکرارها اجتناب می شود و هالتر در نزدیک ترین نقطه اتصال وزنه ها به زمین ثابت می شود و سپس دوباره از همان نقطه به صورت انفجاری به سمت بالا پرس می شود که در این حالت معمولاً وزنه کمتر از نوع قبلی می باشد. به هر حال برای این حرکت نیز از وزنه ای سنگین استفاده کنید و آن را برای ۲ست ۴تا۶ تکراری انجام دهید. نکته مهم در موقع اجرای این حرکت حفظ فرم صحیح اجرای حرکت می باشد چون این قبیل حرکات مستعدترین حرکات برای صدمه دیدگی مفاصل بدن هستند.

● رونیگ (قایقی) آرنج بالا

حرکت رونیگ یا قایقی یکی از عالی ترین حرکات برای کل عضلات پشت به حساب می آید که بیشتر تأکیدش بر روی عضله رامبیود است که با کمی تغییر در موقعیت دست ها می توان آن را مبدل به یک حرکت وارد کننده فشار بر روی عضلات بالائی زیربغل و کول نمود.

تنها فرق این حرکت با اجرای حرکت رونیگ با استفاده از دسته موازی (Vشکل) و با فرم نرمال آن به صورت فقط قوس کامل در کمر یعنی قوس کامل به بدن. در نزدیک نگه داشتن آرنج ها به بالاتنه در موقع اجرای حرکت است و در عوض بالا آوردن و دور کردن آنها از بالاتنه می باشد. این کار باعث شیفت پیدا کردن (انتقال) فشار به بخش فوقانی عضلات پشت می شود. ضمن این که با اجرای این حرکت بدین منوال به دلیل کاهش قدرت اهرم بندی بدن مجبور خواهید بود از مقدار وزنه تمرینی تان تا حدودی بکاهید.

این حرکت ضخامت قابل ملاحظه ای به عضلات پشت می داهد. این حرکت را با دامنه کامل حرکتی آن اجرا کنید یعنی به حداکثر کشش و انقباض در آن برسید. آن حرکت را برای ۲ست ۱۲ تکراری انجام دهید. توسعه عضلات ترپز (کول) باعث تکمیل یک فیزیک بدنی قدرتمند می شود. اگر عضلات کولتان خیلی سریع به این برنامه پاسخ دادند می توانید این برنامه را به صورت یک هفته در میان اجرا کنید تا دچار عدم تناسب در رشد سر شانه ها و کول نشوید. توسعه کامل عضلات کول می تواند به میزان قابل توجهی بر حجم کلی بالاتنه بیافزاید. بنابراین رشد آنها جزء ضروریات افزایش قدرت بالاتنه می باشد. با تلاش و جدیت تمام این برنامه را چند هفته دنبال کنید و سپس افزایش حجم و قدرت را در عضلات کول و بالاتنه به صورت یک جا مشاهده کنید.

سیستم تمرینی S.H.R

کسانیکه تاریخچه بدنسازی را مطالعه نموده اند میدانند مایک منتزر یکی از بهترین و خلاق ترین بدنسازان و مربیان جهان است او با ابداع سیستم تکرار های طولانی توانست بسیاری از ورزشکاران این رشته را از فلاتهای طولانی که دچار آن شده بودند رهایی بخشد. همانگونه که از اسم این سیستم مشخص است فرد میباید از توان انجام تکرارهای طولانی و پر تعداد برخوردار باشد در غیر این صورت به مفاصل و عضلات خود آسیبهای زیادی خواهد رساند .
نکته مهم در انجام اینگونه تمرینات نظارت مربی یا مشاور ورزشی در طول تمرینات است.

قبل از انجام تمرینات SHR به چند سوال زیر پاسخ دهید؟
1- آیا ممکن است که من بتوانم تکرارهای با سرعت ویا آهسته و با کنترل را انجام دهم ؟
2- آیا می توانم بین ستها و تکرار ها ، فقط کمی استراحت نمایم؟
3- آیا می توانم تکرارهای 50 یا 100 تایی را انجام دهم؟

توضیحات سیستم S.H.R
ابتدا وزنه ها را برای یک ست با تکرار ماگزیمم بین 45% تا 70% انتخاب می کنیم.
شروع می نمائیم به انجام حرکت با وزنه ، کنترلی و سریع . وقتی احساس خستگی کردید و نتوانستید ادامه بدهید ، چند ثانیه کوتاه استراحت نمائید . زمان استراحت باید به انداره 10 تکرار باشد ، بلافاصله باقی تکرار ها را ادامه می دهیم و هنگامی که به مرز ناتوانی رسیدیم ، می توانیم به سرعت وزنه ها را تا حد 10% سبک نمائیم و بعد برای قسمتهای دیگر بدن حرکت را تکرار می کنیم.

برنامه های مثال:
برنامه تمرینات هفتگی رونی کلمن
روز اول زیر بغل ، جلو بازو ، سر شانه
روز دوم پاها
روز سوم سینه ، پشت بازو
روز چهارم زیر بغل ، جلو بازو ، سر شانه
روز پنجم پاها
روز ششم سینه ، پشت بازو
روز هفتم استراحت


برنامه تمرینات هفتگی جونز گاگیل
روز اول سینه، پشت بازو
روز دوم زیر بغل ، تراپز
روز سوم جلو بازو ، سر شانه
روز چهارم پاها
روز پنجم استراحت
روز ششم تکرار دوره



بهترین حرکات پیشنهادی برای سیستم s.h.r
«سینه»
پرس سینه با دستگاه ، پروانه
« زیر بغل »
روئینگ با کابل ایستاده ، روئینگ نشسته ، تی بار رو ، زیر بغل با کابل
« سر شانه »
پرس سر شانه با دستگاه ، پرس سر شانه با مو لتی پرس ، نشر از جانب
« تراپز »
شراگز با دمبل
« جلو بازو »
جلو بازو باهلتر ، جلو بازو با دمبل
« پشت بازو »
پشت بازو با دستگاه ، پشت بازو با کابل ، دیپس (پارالل)
« جلو ران »
جلو ران با دستگاه ، پرس پا خوابیده
« پشت ران »
پشت ران با دستگاه ، پشت ران تک پا
« ساق »
ساق با دستگاه ، ساق دانکی رایز
« شکم »